Front

ข้อใด ไม่ใช่ ผู้แต่งบทละครพูดเรื่อง เห็นแก่ลูก: พระขรรค์เพชร, พระมหาธีรราชเจ้า, พระยาอุปกิตศิลปสาร, พระเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๖

Back

พระยาอุปกิตศิลปสาร

Front

ข้อใดเป็นลักษณะที่สำคัญที่สุดของบทละครพูด: มีการบรรยายฉาก, มีข้อคิดแลคติธรรม, สร้างอารมณ์สะเทือนใจ, ดำเนินเรื่องด้วยบทสนทนา

Back

ดำเนินเรื่องด้วยบทสนทนา

Front

ตัวละครใดสัมพันธ์กับสำนวนไทย "ต้นร้ายปลายดี" มากที่สุด: อ้ายคำ, นายล้ำ, แม่ลออ, พระยาภักดีนฤนาท?

Back

นายล้ำ

Front

เมื่ออ่านบทละครพูดเรื่องเห็นแก่ลูกแล้ว สิ่งที่น่าประทับใจมากที่สุด คือข้อใด

Back

ความรักของพ่อกับลูก

Front

การที่นายล้ำประพฤติผิดจนกลายเป็นคนสิ้นไร้ไม้ตอกและคิดประกอบอาชีพสุจริตในตอนท้าย ให้ข้อคิดเรื่องใด

Back

พฤติกรรมมีส่วนสำคัญในการกำหนดชะตาชีวิตมนุษย์

Front

อ้ายคำเป็นแบบอย่างที่ดีเด่นชัดในเรื่องใด
Options:
มีความเสียสละ
มีความกตัญญู
มีความซื่อสัตย์
ไม่ไว้ใจคนแปลกหน้า

Back

ไม่ไว้ใจคนแปลกหน้า

Front

บทสนทนานี้ ผู้พูดกล่าวด้วยอารมณ์ใด: เศร้า, โกรธ, สงสัย, ประชดประชัน

Back

ประชดประชัน

Front

นายล้ำไม่เคยประกอบอาชีพที่เกี่ยวข้องกับรูปภาพใด

Back

Front

รูปภาพนี้ มีลักษณะการแต่งกายตรงกับตัวละครใด: นายทองคำ, หลวงกำธร, เจ้าคุณรณชิต, นายล้ำ

Back

นายล้ำ

Front

ข้อใดเป็นคำพูดสำคัญ ซึ่งทำให้บทละครเรื่องนี้สมควรจะตั้งชื่อว่า “เห็นแก่ลูก”
Options:
แม่ลออน่ะดีเกินที่จะเป็นลูกคนเช่นแก
หล่อนได้เขียนรูปพ่อของหล่อนขึ้นไว้ในใจเป็นคนดีไม่มีที่ติ ผมไม่ต้องการลบรูปนั้นเสียเลย
ผมไม่จำเป็นต้องฝากแม่ลออแก่เจ้าคุณ เพราะเจ้าคุณได้เป็นพ่อหล่อนดียิ่งกว่าผมร้อยเท่าพันทวี
อย่าได้บอกความจริงแก่แม่ลออเลย ให้เขาคงนับถือรูปผมอันเก่านับว่าเป็นพ่อเขา และให้นับถือว่าตัว ผมเป็นเสมือนอา

Back

อย่าได้บอกความจริงแก่แม่ลออเลย ให้เขาคงนับถือรูปผมอันเก่านับว่าเป็นพ่อเขา และให้นับถือว่าตัว ผมเป็นเสมือนอา