ทุกข์ของชาวนาในบทกวี ม๔

เรื่อง ทุกข์ของชาวนาในบทกวี มาจากหนังสือรวมบทพระราชนิพนธ์ในสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี เรื่องใด

• ดั่งดวงแก้ว

• บุหงารำไป

• ความคิดคำนึง

• มณีพลอยร้อยแสง

ข้อใด ไม่ใช่ พระราชนิพนธ์ในสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี

• ย่ำแดนมังกร

• แก้วจอมแก่น

• ความไม่พยาบาท

• ขอให้เจ้าภาพจงเจริญ

บทความแสดงความคิดเห็น มีลักษณะอย่างไร

• การแสดงความคิดเห็นโดยผ่านการวิเคราะห์ มีเหตุมีผล และสร้างสรรค์

• การแสดงความคิดเห็นส่วนบุคคล สามารถบอกกล่าวอย่างไรก็ได้

• การแสดงความคิดเห็นในประเด็นที่ได้รับความสนใจเท่านั้น

• การแสดงความคิดเห็นที่นำมาจากข้อตกลงของส่วนรวม

เรื่องนี้มีวิธีการเปิดเรื่องอย่างไร

• เล่าเรื่องราวในอดีต

• แนะนำให้รู้จัก จิตร ภูมิศักดิ์

• ยกย่องบทกวีที่จิตร ภูมิศักดิ์ เป็นผู้แต่ง

• บอกที่มาของบทกวีที่จิตร ภูมิศักดิ์ เป็นผู้แต่ง

การที่หลี่เชินสามารถบรรยายความทุกข์ยากของชาวนาได้อย่างชัดเจน เพราะเขาประกอบอาชีพอะไร

• ค้าขาย

• เกษตรกร

• ผู้นำหมู่บ้าน

• ข้าราชการส่วนท้องถิ่น

เทคนิคการเขียนของหลี่เชิน มีลักษณะอย่างไร

• บรรยายภาพเหมือนจิตรกรวาดภาพ

• บรรยายสิ่งที่คนพบเห็นมาให้ผู้อ่านเข้าใจ

• บรรยายแบบอธิบายขั้นตอนในการทำนาของชาวนา

• บรรยายโดยถ่ายทอดเสมือนชาวนาเป็นผู้มาบรรยายเอง

บทกวีของจิตร ภูมิศักดิ์ แสดงความรู้สึกใด

• สงสารชาวนา

• เข้าข้างชาวนา

• เห็นใจชาวนา

• เวทนาชาวนา

แนวความคิดของจิตร ภูมิศักดิ์ และหลี่เชิน มีความสอดคล้องกัน ดังคำประพันธ์ในข้อใด

• จิตร ภูมิศักดิ์ : จากรวงเป็นเม็ดพราว ล้วนทุกข์ยากลำเค็ญเข็ญ

  หลี่เชิน : หว่านข้าวในฤดูใบไม้ผลิ ข้าวเมล็ดหนึ่ง

  จะกลายเป็นหมื่นเมล็ดในฤดูใบไม้ร่วง

• จิตร ภูมิศักดิ์ : ข้าวนี้น่ะมีรส ให้ชนชิมทุกชั้นชน

  เบื้องหลังสิทุกข์ทน และขมขื่นจนเขียวคาว

  หลี่เชิน : ข้าวแต่ละเม็ดคือความยากแค้นแสนสาหัส

• จิตร ภูมิศักดิ์ : เหงื่อหยดสักกี่หยาด ทุกหยดหยาดล้วนยากเย็น

  หลี่เชิน : หว่านข้าวในฤดูใบไม้ผลิ ข้าวเมล็ดหนึ่ง

  จะกลายเป็นหมื่นเมล็ดในฤดูใบไม้ร่วง

• จิตร ภูมิศักดิ์ : ปูดโปนกี่เส้นเอ็น จึงแปรรวงมาเปิบกิน

  หลี่เชิน : รอบข้างไม่มีนาที่ไหนทิ้งว่าง

  แต่ชาวนาก็ยังอดตาย

น้ำเหงื่อที่เรื่อแดง และน้ำแรงอันหลั่งริน

สายเลือดกูทั้งสิ้น ที่สูซดกำซาบฟัน

คำที่พิมพ์ตัวหนามีความหมายว่าอย่างไร

• กลืน

• กระแทก

• เคี้ยว

• ซึมเข้าไป

ข้อใดเป็นข้อความแสดงข้อเท็จจริง

• กวีผู้นี้รับราชการมีตำแหน่งเป็นข้าราชการส่วนท้องถิ่น อยู่ในชนบท

• ส่วนจิตรใช้วิธีเสมือนกับนำชาวนามาบรรยายเรื่องของตนให้ผู้อ่านฟังด้วยตนเอง

• เรื่องความทุกข์ของชาวนา ก็คงยังจะเป็นแรงสร้างความสะเทือนใจให้แก่กวียุคคอมพิวเตอร์สืบต่อไป

• อย่าว่าแต่การลำเลิกทวงบุญคุณเลย ความช่วยเหลือที่สังคม มีต่อคนกลุ่มนี้ ในด้านของปัจจัยในการผลิต การพยุงหรือการประกันราคา และการรักษาความยุติธรรมทั้งปวง ก็ยังแทบจะเป็นไปไม่ได้