ข้อใดคือสิ่งแรกที่สินสมุทรพบเมื่อออกจากถ้ำ

• เห็นฝูงเงือกเกลือกกลิ้งมากลางชล คิดว่าคนมีหางเหมือนอย่างปลา

• เห็นหินปิดเปิดประตูคูหากว้าง นิมิตอย่างนางมนุษย์เสน่หา

• เห็นหาดทรายพรายงามเป็นเงินราง ทะเลกว้างข้างขวาล้วนป่าดง

• เห็นละเมาะเกาะใหญ่ที่ไหนกว้าง หยุดเสียบ้างให้สบายจึงผายผัน

เหตุใดเงือกเฒ่าจึงต้องออกเดินทางในเวลากลางคืน

• พอเย็นย่ำค่ำพลบลงโพล้เพล้ ท้องทะเลมืดมัวทั่วทิศา

• เงือกก็หาอาหารกินตามเคย แล้วรีบเลยล่วงไปในคงคา

• ถ้าแดดกล้าตามัวเป็นหมอกควัน จะผายผันล่วงทางไปกลางคืน

• ด้วยแรงน้อยถอยทบสลบหลับ แล้วก็กลับพลิกฟื้นตื่นเผยอ

ข้อใดเป็นเหตุให้ “สินสมุทรมิได้กลัวกลับหัวร่อ”

• ถ้าแม้นแม่แต่แรกรู้กระนี้ ชนนีก็จะได้ไม่เที่ยวหา

• จะไปไหนไม่ห้ามจะตามส่ง ไหนทรงฤทธิ์ปิตุรงค์เล่าลูกเอ๋ย

• ไปเปิดประตูคูหาถ้าเขาเห็น ตายหรือเป็นว่าไม่ถูกเลยลูกแก้ว

• แล้วว่าแก่สินสมุทรสุดที่รัก แม้นนางยักษ์จะมารับจงกลับหลัง

นางผีเสื้อสมุทรพูดอย่างไรจึงเป็นเหตุให้พระโยคีจึงกล่าวว่า

“อียักษาตาโตโมโหมาก รูปก็กากปากก็เปราะไม่เหมาะเหม็ง

นมสองข้างอย่างก็โปรงดูโตงเตง ผัวของเอ็งเขาระอาไม่น่าชม”

• เขาว่ากันผัวเมียกับแม่ลูก ยื่นจมูกเข้ามาบ้างช่วยสั่งสอน

• อย่าสงสัยใจจริงทุกสิ่งอัน ไม่รำพันพูดลวงเจ้าดวงใจ

• นางผีเสื้อเบื่อหูรู้เท่าถึง จึงว่ามึงตอแหลมาแก้ไข

• เหตุไฉนไปนั่งกำบังตัว เชิญทูนหัวเยี่ยมหน้ามาหาน้อง

เหตุใดพระอภัยมณีจึงเกิดกล่าวว่า “จึงว่าเราเห็นจะรอดไม่วอดวาย”

• จึงเล่าความตามติดไม่ปิดบัง พระทรงฟังลูกชายค่อยคลายใจ

• นางเงือกน้ำบอกสำคัญว่านั่นแล้ว คือเกาะแก้วพิสดารเป็นชานเขา

• พระโยคีมีญาณว่าหลานรัก จงสำนักอยู่ให้สมอารมณ์หมาย

• ฝ่ายโยคีมียศพจนารถ ให้โอวาทนางยักษ์ไม่หักหาญ

ข้อความใดตรงกับสำนวนที่ว่า “หมูเขาจะหามเอาคานเข้าไปสอด”

• แล้วชี้หน้าด่าอึงหึงนางเงือก ทำซบเสือกสอพลออีตอแหล

• ทั้งนี้เพราะเคราะห์กรรมทำให้วุ่น จึงสิ้นบุญวาสนาสีกาเอ๋ย

• เสียแรงรักหนักหนาอุตส่าห์ถนอม สู้อดออมสารพัดไม่ขัดขืน

• เขาว่ากันผัวเมียกับแม่ลูก ยื่นจมูกเข้ามาบ้างช่วยสั่งสอน

ข้อใดแสดงว่าพระอภัยมณีแสร้งพูดออกมา

• แม้นสิ้นสูญบุญนางในปางนี้ ไม่มีที่พึ่งพาจะอาศัย

• อันตัวพ่อขอตายวายชีวัง กันแสงสั่งลูกยาด้วยอาลัย

• ซึ่งลูกรักหักหาญให้ท่านโกรธ จงงดโทษทำคุณอย่าหุนหัน

• แม้นไปได้ก็จะพาแก้วตาไป นี่จนใจเสียด้วยนางต่างตระกูล

เหตุการณ์ตอนใดทำให้รู้ว่านางผีเสื้อรักพระอภัยมณีมากกว่าสินสมุทร

• อสุรีผีเสื้อเหลือจะอด แค้นโอรสราวกับไฟไหม้มังสา

  ช่างหลอกหลอนผ่อนผันจำนรรจา แม้นจะว่าโดยดีเห็นมิฟัง

• พระโฉมยงจงอยู่ในคูหา เลี้ยงรักษาลูกน้อยคอยหม่อมฉัน

  จะอดใจให้เหมือนคำที่รำพัน ถ้วนสามวันก็จะมาอย่าอาวรณ์

• นิจจาเอ๋ยเคยอยู่เป็นคู่ชื่น ทุกวันคืนค่ำเช้าไม่เศร้าหมอง

  จนมีลูกปลูกเลี้ยงเคียงประคอง มิให้ข้องเคืองขัดพระอัชฌา

• มิขออยู่สู้ตายวายชีวิต ไม่เห็นจิตน้องรักจะตักษัย

  เชิญพระองค์ลงมาชลาลัย เมียจะให้มนตร์เวทวิเศษครัน

ข้อใดแสดงถึงการใช้ปัญญาอย่างฉับพลันของพระอภัยมณี

• พี่มนุษย์สุดสวาทเป็นชาติยักษ์ จงคิดหักความสวาทให้ขาดสูญ

  กลับไปอยู่คูหาอย่าอาดูร จงเพิ่มพูนภาวนารักษาธรรม์

• พี่ขอบุตรสุดใจเอาไปด้วย เป็นเพื่อนม้วยเหมือนสุดามารศรี

  ขอลาแก้วแววตาไปธานี อย่าราคีขุ่นข้องให้หมองมัว

• พอได้ช่องลองลวงดูตามเล่ห์ สมคะเนจะได้ไปดังใจหมาย

  จึงกล่าวแกล้งแสร้งเสเพทุบาย เจ้าฝันร้ายนักน้องต้องตำรา

• เราตรองตรึกนึกจะหนีนางผีเสื้อ แต่ใต้เหนือไม่รู้แห่งตำแหน่งไหน

  ท่านเจนทางกลางทะเลคะเนใจ ทำกระไรจึงจะพ้นทนทรมาน

ข้อใดแสดงว่ามีการวางแผน

• ทำปั้นเจ๋อเย่อหยิ่งมาชิงผัว ระวังตัวมึงให้ดีอีจองหอง

• หนึ่งพวกพ้องของข้าคณาญาติ ขอรองบาทบงกชบทศรี

• จะโกรธเกรี้ยวเคี้ยวเล่นเป็นธุลี ไม่พอที่ชีวันจะบรรลัย

• ลูกจะค่อยลอยตามแต่ห่างห่าง อยู่ต้นทางจะได้พบประสบสม