ความขัดเเย้งซึ่งเป็นปมปัญหาของเรื่องมัธนะพาธาคือข้อใด

• มายาวินใช้เวทมนตร์สะกดให้นางมัทนามาพบสุเทษณ์ แต่สุเทษณ์ไม่พอใจ

• นางมัทนารักชัยเสนแต่ชัยเสนมีมเหสีอยู่แล้ว

• สุเทษณ์รักนางมัธนาแต่นางมัทนาไม่รักตอบ

• ชันเสนสั่งประหารนางมัทนาทั้งที่นางไม่ผิด

คำประพันธ์ในข้อใดมีน้ำเสียงแตกต่างจากข้ออื่น

• รูปเจ้าวิไลราว สุระแสร้งประจิตประจักษ์

  มิควรจะร้างรัก เพราะพะธูพิถีพิถัน

• รับรักและยินยอม ดนุรักสมัครสมาน

  หากนางมิข้องขัด ประดิพัทธ์ประสมประสาน

• อ้าฟังดนูเถิด มะทะนาและตอบวจี

  พอให้ดนูนี้ สุขะรื่นระเริงระรวย

• ดนุถามก็เจ้าไซร้ บมิตอบณคำถาม

  วนิดาพยายาม กะละเล่นสำนวนหวน

คำที่ขีดเส้นใต้ในข้อใดไม่ได้หมายถึงมัทนา

• พี่รักและกอบอภิระตี บมิเว้นสิเน่ห์หนัก

• มิให้นงรัตน์ ดื้อดึงขึ้งขัด ซึ่งพระอัชฌา

• ขอโฉมเฉลาปลง พระฤดีประนีประนอม

• มีสาวสุรางค์นางใน มากมวลแล้วไซร้ ในพระพิมานมณี

“ไม้เรียกผะกากุพฺ- ชะกะสีอรุณแสง

ปานแก้มแฉล้มแดง ดรุณี ณ ยามอาย

ดอกใหญ่และเกสร สุวคนธะมากมาย

อยู่ทน บ วางวาย มธุรสขจรไกล

อีกทั้งสะพรั่งหนาม ดุจะเข็มประดับไว้

ผึ้งเขียวสิบินไขว่ บ มิใคร่จะห่างเหิน

คำประพันธ์ข้างต้นมีฉันทลักษณ์อย่างไร

• ครุ ครุ ลหุ ครุ ครุ ลหุ ลหุ ครุ ลหุ ครุ ครุ

• ลหุ ลหุ ครุ ลหุ ลหุ ครุ ครุ ลหุ ครุ ลหุ ลหุ

• ครุ ลหุ ครุ ลหุ ลหุ ครุ ครุ ลหุ ครุ ลหุ ครุ

• ลหุ ครุ ลหุ ครุ ครุ ลหุ ลหุ ครุ ลหุ ครุ ลหุ

ข้อใดมีโวหารอุปมา

• ไม้เรียกผะกากุพฺ- ชะกะสีอรุณแสง

• ดอกใหญ่และเกสร สุวคนธะมากมาย

• อีกทั้งสะพรั่งหนาม ดุจะเข็มประดับไว้

• ผึ้งเขียวสิบินไขว่ บ มิใคร่จะห่างเหิน

ข้อใดมีสัมผัสพยัญชนะมากที่สุด

• อ้ามัทนาโฉมฉาย

• อ้าอรเอกองค์อุไร

• หม่อมฉันเคารพเทพไท

• ข้าขอก้มเกศวันทา

“ อ๊ะ! เราไม่ขอ ได้นางละหนอ โดยวิธีนั้น! เสียแรงเรารัก สมัครใจครัน

อยากให้นางนั้น สมัครรักตอบ ” จากบทประพันธ์ข้างต้นตรงกับสำนวนใดมากที่สุด

• ปากว่าตาขยิบ

• ปากหวานก้นเปรี้ยว

• อย่าข่มเขาโคขืนให้กลืนหญ้า

• ปลูกเรือนตามใจผู้อยู่ผูกอู่ตามใจผู้นอน

“ หม่อมฉันเคารพเทพไท ทูลอย่างจริงใจ ก็บมิทรงเชื่อเลย กลับทรงดำรัสเฉลย ชวนชักชมเชย และชิดสนิธเสน่หา ” จากข้อความข้างต้น “ทูลอย่างจริงใจ” คือทูลว่าอะไร

• อยากใคร่สนองพระวรสุน- ทรคุณเอนกนั้น;

  จนใจเพราผิดคติสุธรรม์ สุจริตประติชญา

• โอ้โอ๋ละเหี่ยอุระสดับ วรศัพทะท่านทรง

  อ้อยอิ่งแสดงวรประสง- คะณตัวกระหม่อมฉัน;

• หม่อมฉันบมีบุรุษะผู้ ประดิพัทธะใดใด,

  เปนโสดบมีมะนะสะใฝ่ อภิรมฤสมรส.

• ตูข้าพระบาทสิสุจริต บมิคิดจะปดใคร,

  จึ่งหวังและมุ่งมะนะสะใน วรเมตตะธรรมา

ข้อใดไม่มีคำไวพจน์ที่หมายถึง “ผู้หญิง”

• ข้าเชื่อว่าพระองค์ ประสงค์นางสอางชม

  คงได้สัมฤทธิสม หทัยแท้ทุกนงคราญ

• แต่เห็นอนงค์รา- มะประเสริฐวิเศษวิสัย

  ไม่มีอนงค์ใด นะจะเทียบจะเทียมจะทัน;

• ซ้ำไพเราะน้ำเสียง อรเพียงพิรมประเลง,

  ได้ฟังก็วังเวง บมิว่างมิวายถวิล.

• เกลากลึงประหนึ่งวาด วรรูปพิไลยพะวง;

  งามกรประหนึ่งงวง สุระคชสุเรนทะทรง,

ข้อใดใช้ภาพพจน์ต่างจากพวก

• งามเอวอนงค์ราว สุริศิลปิชาญฉลาด

  เกลากลึงประหนึ่งวาด วรรูปพิไลยพะวง;

• รูปเจ้าวิไลยราว สุระแสร้งประจิตประจักษ์

  มิควรจะร้างรัก เพราะพะธูพิถีพิถัน

• ข้าทราบและพลอยโศก อันโรครักนี้หนักใจ

  แต่ในสุราลัย สุรางค์ดีก็มีถม

• งามผิวประไพผ่อง กลทาบศุภาสุพรรณ,

  งามแก้มแฉล้มฉัน พระอรุณแอร่มละลาน