Łęcka uważała świat za:

• mlekiem i miodem płynący.

• zaczarowany ogród.

• groźny i przerażający.

• teatr marionetek.

W świecie Izabeli istniała tylko jedna pora roku:

• wiosna

• lato

• jesień

• zima

Dla Izabeli nie istniały pory dnia, bo:

• miała w pokoju cały czas zasłonięte okna.

• nie znała się na zegarku.

• kładła się spać o ósmej rano, a obiady jadała o drugiej w nocy.

• dużo podróżowała, więc nieobce jej były różnice czasu.

Dlaczego w świecie Łęckiej nie istniały różnice położeń geograficznych?

• Gdyż w Paryżu, Wiedniu, Rzymie, Berlinie czy Londynie znajdowali się ci sami ludzie, te same obyczaje, te same sprzęty, te same potrawy.

• Łęcka nie miała pieniędzy, więc nie podróżowała.

• Łęcka przyjmowała u siebie w domu gości z różnych stron świata - Paryża, Wiednia, Rzymu, Berlina, Londynu.

• Łęcka nie znała pojęcia położenia geograficznego.

Dla Łęckiej nie istniała siła ciążenia, bo:

• Izabela była bardzo szczupła.

• Izabeli wszystko podawano i podsuwano.

• Wokulski nosił Izabelę na rękach.

• Ochocki wynalazł dla Izabeli specjalne urządzenie niwelujące grawitację.

Dlaczego Izabeli nie przeraziła ani straszna burza w Alpach, ani na Morzu Śródziemnym?

• Bo była odważna i powierzyła się opiece Boga.

• Bo wspierali ją liczni adoratorzy.

• Bo był przy niej papa.

• Bo uznała, że natura wystawia dla niej piękny spektakl.

Czym w świecie panny Izabeli zajmowały się leciwe matrony?

• Strzeżeniem wykwintnego obejścia i dobrych obyczajów.

• Obmawianiem panien, którym nie udało się wyjść bogato za mąż.

• Zabezpieczaniem świata od nieporządków społecznych i trzęsienia ziemi.

• Zasiadaniem na pierwszych miejscach przy stole.

Który ze zwykłych śmiertelników miał najmniejsze szanse na zwrócenie uwagi panny Izabeli?

• Inżynier, który łączył oceany albo wiercił czy też budował Alpy.

• Kapitan, który w walce z dzikimi stracił swoją kompanię, a sam okryty ranami ocalał dzięki miłości murzyńskiej księżniczki.

• Podróżnik, który podobno odkrył nową część świata, rozbił się z okrętem na bezludnej wyspie i bodaj czy nie kosztował ludzkiego mięsa.

• Kupiec, który własną pracą doszedł do ogromnego majątku i miał pomysł na to, jak skutecznie i uczciwie go pomnożyć.

Zdanie: „rozjeżdżano się, ażeby w śnie rzeczywistym nabrać sił do snu życia” należy rozumieć jako:

• ocenę świata, w którym żyła Izabela, jako oderwanego od rzeczywistości.

• potraktowanie świata jako theatrum mundi.

• uznanie, że Izabela śni na jawie.

• wskazanie, że po intensywnym, pełnym rozrywek dniu, należy się człowiekowi godziwy wypoczynek.

W jaki sposób Izabela poznawała zwyczajny świat?

• Czytała dużo książek.

• Przyglądała mu się z okien powozu, pociągu, mieszkania.

• Opowiadał jej o nim ojciec.

• Rozmawiała o nim z panną Florentyną.