ชีวิตมีค่า

ข้าวปุ้นเป็นภาษาพื้นเมืองทางภาคอีสานของไทย แปลว่า อะไร

อาหารมื้อกลางวันที่ข้าวปุ้นเลี้ยงใยบัว คืออะไร

“ชีวิตเป็นของมีค่า ไม่ใช่ซื้อหากันได้” จากข้อความข้างต้นผู้พูดต้องการสื่อสารอะไร

• อยากให้ดูแลตัวเองให้มีชีวิตที่ดีต่อไป

• เราไม่สามารถใช้เงินซื้อชีวิตได้

• ชีวิตของเรามีค่ามากกว่าทรัพย์สิน

• ชีวิตทุกคนเกิดมาต้องทำแต่สิ่งดี

เพราะเหตุใดแก้วจึงอยากตาย

• ทะเลาะกับพี่จ๊ะจ๋า

• พ่อกับแม่ไม่รักแก้ว

• ถูกเพื่อน ๆรังเกียจว่าเป็นเด็กกำพร้า

• พ่อแม่ไม่ซื้อโทรศัพท์ใหม่ให้

ข้อใดคือความสุขของชีวิตตามความคิดของแก้ว

• ความสุขอยู่ที่ใจของเราไม่ใช่สิ่งของ

• การได้อยู่กับพ่อแม่และพี่สาว

• ความสุขคือการได้อยู่กับคนที่เรารัก

• การมีเพื่อนที่แสนดีอย่างข้าวปุ้น

ข้อใดกล่าวถูกต้อง

• แม่คองกำลังไปซื้อขนมจีน เห็นเด็กถูกวางไว้หน้าบ้าน

• เห็นเด็กชอบกินขนมจีน

• เด็กมาจากครอบครัวคนทำข้าวปุ้น แม่คองจึงตั้งชื่อตามนั้น

• มีผู้นำเด็กใส่กระจาดวางไว้ที่หน้าบ้าน ข้างตัวพิมพ์โดยมีขนมจีนอยู่ แม่คองมาพบ

บ้านเด็กกำพร้า อยู่ได้ด้วยอะไร

• ทำขนมขาย

• ทำข้าวแกงขาย

• ทำของที่ระลึกขาย

• ด้วยเงินที่ผู้มีจิตเมตตาบริจาคให้ในแต่ละเดือน

เพราะเหตุใด เด็ก ๆ ในบ้านเด็กกำพร้า ไม่รู้สึกว่าตนเองมีปมด้วย

• เพราะทุกคนในบ้านมีความรักความเมตตาให้กัน

• เพราะมีพ่อแม่ของตนมาเยี่ยมเยียนเสมอ

• เพราะมีพระมาคุยด้วยทุกวัน

• เพราะมีเพื่อนเล่นมากมาย

เพื่อให้อยู่รอดตลอดไป บ้านเด็กกำพร้าจึงต้องอยู่กันอย่างไร

• อยู่อย่างสันโดษ

• อยู่อย่างฝืดเคือง

• อยู่อย่างคนจน

• อยู่อย่างพอเพียง

พิมพ์มีพี่น้องชาย-รวมกี่คน

• 12 คน

• 13 คน

• 14 คน

• 15 คน