กลอนดอกสร้อยรำพึงในป่าช้าใช้สัญลักษณ์ใดแทนความตาย

• นกแสก

• ความมืด

• เสียงเรไร

• เสียงระฆัง

แนวคิดหลักของกลอนดอกสร้อยรำพึงในป่าช้าคือข้อใด

• ทุกชีวิตมีความเสมอภาคกัน

• ชาวนาเป็นผู้ที่ปลูกข้าวเพื่อเลี้ยงชาวโลก

• ทรัพย์สิน สมบัติ เงินทองล้วนแต่เป็นของนอกกาย

• ทุกชีวิตมีความตายเป็นที่พึ่ง ความตายจึงเป็นสัจธรรมของโลก

ลักษณะบังคับของกลอนดอกสร้อย คำที่ ๒ ของวรรคแรกคือคำใด

• เอย

• เอ๋ย

• เฮ้ย

• เออ

ข้อใดไม่ใช้คำถามเชิงวาทศิลป์

• เกิดเพราะการเก็บเกี่ยวด้วยเคียวใคร

• ใครเล่าไถคราดฟื้นพื้นแผ่นดิน

• หรือใต้ท้องห้องสมุดสุดสายตา

• ใครจะยอมละทิ้งซึ่งสิ่งสุข

“จากภาษาอังกฤษ ซึ่งท่านเสฐียรโกเศศแปลให้ ข้าพเจ้าได้แต่งดัดแปลงให้เข้าธรรมเนียมไทยบ้าง” ข้อใดสอดคล้องกับคำพูดข้างต้นน้อยที่สุด

• อาจจะเป็นเจดีย์มีพระศพ แห่งจอมภพจักรพรรดิกษัตริย์ใหญ่

• ประเสริฐด้วยสัตตรัตน์จรัสชัย ณ สมัยก่อนกาลบุราณเอย

• ไม่เช่นนั้นท่านกวีเช่นศรีปราชญ์ นอนอนาถเล่ห์ใบ้ไร้ภาษา

• หรือผู้กู้บ้านเมืองเรืองปัญญา อาจจะมานอนจมถมดินเอย

“ใครจะยอมละทิ้งซึ่งสิ่งสุข เคยเป็นทุกข์ห่วงใยเสียได้ง่าย

ใครจะยอมละแดนแสนสบาย โดยไม่ชายตาใฝ่อาลัยเอย”

คำประพันธ์นี้กวีต้องการเสนอสาระสำคัญเกี่ยวกับเรื่องใด

• ให้ดำรงชีวิตอยู่อย่างเป็นสุขตลอดไป

• การละทิ้งซึ่งความสุขก่อให้เกิดความทุกข์

• มนุษย์ควรรู้จักปล่อยวางสิ่งต่าง ๆ ในชีวิต

• สังคมหลงมัวเมาในกิเลส

ข้อใดไม่มีคำเลียนเสียงธรรมชาติ (สัทพจน์โวหาร)

• นกเอ๋ยนกแสก จับต้องร้องแจ๊กเพียงแถกขวัญ

• มีก็แต่จังหรีดกะกรีดกริ่ง เรไรหริ่ง ร้องขรมระงมเสียง

• คอกควายวัวรัวเกราะเปาะเปาะเพียง รู้ว่าเสียงเกราะแว่วแผ่วแผ่วเอย

• ฝูงวัวควายผ้ายลาทิวากาล ค่อยค่อยผ่านท้องทุ่งมุ่งถิ่นตน

“ชาวนาเหนื่อยอ่อนต่างจรกลับ ตะวันลับอับแสงทุกแห่งหน

ทิ้งทุ่งให้มืดมัวทั่วมณฑล และทิ้งตนตูเปลี่ยวอยู่เดียวเอย”

คำประพันธ์ข้างต้นให้อารมณ์ความรู้สึกเช่นไร

• สดชื่น

• ว้าเหว่

• สงบ

• เศร้าโศก

“เช่นชาวบ้านบางระจันขันรำบาญ กับหมู่ม่านมาประทุษอยุธยา”

คำที่ขีดเส้นใต้หมายถึงข้อใด

• 
• 
• 
• 

กลอนดอกสร้อยรำพึงในป่าช้า ถอดความมาจากกวีนิพนธ์ของใคร

• เจ เค โรว์ลิ่ง

• ทอมัส เกรย์

• แดน บราวน์

• วิลเลียม เชกสเปียร์