โคลงโลกนิติ อ่านว่า

• โคลง -โลก-กะ-นิด

• โคลง-โล-กะ-นิด

• โคลง-โลก-นิ-ติ

• โคลง-โล-กะ-นิ-ติ

ข้อใดเป็นวัตถุประสงค์หลักในการแต่งโคลงโลกนิติ

• ก. เพื่อรักษาโคลงสี่สุภาพไว้

• ข. เพื่อให้มีหนังสือสุภาษิตอ่าน

• ค. เพื่อเป็นสุภาษิตสั่งสอนใจประชาชน

• ง. เพื่อเป็นเครื่องบำรุงสติปัญญาความคิด

ความรู้ผู้ปราชญ์นั้น นักเรียน

ฝนทั่งเท่าเข็มเพียร ผ่ายหน้า”

โคลงข้างต้นสอนในเรื่องใด

ศึกษาเล่าเรียน

• ก. สอนให้มีความซื่อสัตย์

• ข. สอนให้เป็นคนประหยัด

• ค. สอนให้ตั้งใจทำการงาน

• ง. สอนให้มีความมานะพากเพียรในการ

“ก้านบัวบอกลึกตื้น ชลธาร

มารยาทส่อสันดาน ชาติเชื้อ

โฉดฉลาดเพราะคำขาน ควรทราบ

หย่อมญ่าเหี่ยวแห้งเรื้อ บอกร้ายแสลงดิน”

โคลงบทนี้สรุปได้ตรงกับสำนวนในข้อใด

• ก. บัวไม่ช้ำ น้ำไม่ให้ขุ่น

• ข. ช้างตายทั้งตัว เอาใบบัวมาปิด

• ค. สำเนียงส่อภาษา กิริยาส่อสกุล

• ง. เด็กดอกไม้ไม่ไว้ขั้ว เด็ดบัวไม่ไว้ใย

ผลเดื่อเมื่อสุกไซร้ มีพรรณ

ภายนอกแดงดูฉัน ชาดบ้าย

ภายในย่อมแมลงวัน หนอนบ่อน

ดุจดังคนใจร้าย นอกนั้นดูงาม

หมายถึง…

• คนที่ภายนอกดูดี จิตใจก็ดี

• คนที่ภายนอกดูดี จิตใจร้าย

• คนที่ไม่สวยและจิตใจร้าย

• คนสวยและจิตใจดีมาก

นาคีมีพิษเพี้ยง สุริโย

เลื้อยบ่ทำเดโช แช่มช้า

พิษน้อยหยิ่งโยโส แมลงป่อง

ชูแต่หางเองอ้า อวดอ้างฤทธี

ถ้าหากนักเรียนเลือกได้จะเป็นสัตว์ชนิดใด

• งู เพราะชอบละครเรื่องนาคี

• งู. เพราะ มีพิษมากแต่ไม่โอ้อวด

• แมลงป่อง เพราะ เป็นสัตว์ตัวเล็ก แฝงด้วยพิษมากมายที่หาง

• แมงป่อง เพราะ มีพิษร้ายคล้ายงู

งาสารฤาห่อนเหี้ยน หดคืน

คำกล่าวสาธุชนยืน อย่างนั้น

ทุรชนกล่าวคำฝืน คำเล่า

หัวเต่ายาวแล้วสั้น เล่ห์ลิ้นทรชน

สอนเรื่องอะไร…

• คำพูด

• คำกล่าวขอโทษ

• คำขอบคุณ

• คำขอขมา

รูปแร้งดูร่างร้าย รุงรัง

ภายนอกเพียงพึงชัง ชั่วช้า

เสพสัตว์ที่มรณัง นฤโทษ

ดังจิตสาธุชนกล้า กลั่นสร้างทางผล

แร้งคือสัตว์ชนิดใด

• 
• 
• 
• 

เสียสินสงวนศักดิ์ไว้ วงศ์หงส์

เสียศักดิ์สู้ประสงค์ สิ่งรู้

เสียรู้เร่งดำรง ความสัตย์ไว้นา

เสียสัตย์อย่าเสียสู้ ชีพม้วยมรณา

ข้อใดถอดคำประพันธ์ไม่ถูกต้อง

• เลือกระหว่างทรัพย์สินกับศักดิ์ศรี เราควรเลือกรักษาศักดิ์ศรีไว้

• เลือกศักดิ์ศรีและความรู้ จงเลือกลดศักดิ์ศรีและรับความรู้มา

• หากเสียรู้เล่ห์เลี่ยมกลโกง ก็จงยึดมั่นความซื่อสัตย์เอาไว้

• หากต้องเสียสัตย์ แลกด้วยชีวิต ไม่มีทาง ไม่ยอมหรอก ฉันกลัว

คนดีหรือคนที่มีความรู้อย่างนักปราชญ์มักมีความขยันหมั่นเพียร สามารถที่จะฝนทั่งสำหรับตีเหล็กชิ้นใหญ่ให้เล็กได้เท่าเข็มเย็บผ้า แต่คนที่มีนิสัยเกียจคร้าน ไม่ว่าจะทำสิ่งใดก็ไม่สำเร็จ เหมือนกับการตักน้ำใส่ตะกร้าที่ไม่มีวันเต็มได้

ตรงกับโคลงใด

• ความรู้ดูยิ่งล้ำ สินทรัพย์

  คิดค่าควรเมืองนับ ยิ่งไซร้

  เพราะเหตุจักอยู่กับ กายอาต-มานา

  โจรจักเบียนบ่ได้ เร่งรู้เรียนเอา

• เป็นคนควรรอบรู้ สมาคม

  สองประการนิยม กล่าวไว้

  หนึ่งพาลหนึ่งอุดม นักปราชญ์

  สองสิ่งนี้จงให้ เลือกรู้สมาคม

• ความรู้ผู้ปราชญ์นั้น นักเรียน

  ฝนทั่งเท่าเข็มเพียร ผ่ายหน้า

  คนเกียจเกลียดหน่ายเวียน วนจิต

  กลอุทกในตะกร้า เปี่ยมล้นฤามี

• ใบพ้อพันห่อหุ้ม กฤษณา

  หอมระรวยรสพา เพริศด้วย

  คือคนเสพเสน่หา นักปราชญ์

  ความสุขซาบฤๅม้วย ดุจไม้กลิ่นหอม