อ่านข้อความต่อไปนี้แล้วตอบคำถามข้อ 1 – 5

“บางสิ่งมีค่าโดยไม่มีราคาและบางสิ่งมีราคาโดยไม่มีค่า แต่ทั้ง ค่า และ ราคา ล้วนแต่เป็นคำที่โลกสมมุติขึ้น จะต่างกันก็ตรงที่ว่า เมื่อพูดถึง ราคา เราสัมผัสหรือวัดด้วยเงิน แต่เมื่อพูดถึง ค่า เราวัดและสัมผัสมันด้วยใจ ด้วยความความรู้สึก บางครั้งดอกไม้เล็ก ๆ ริมทาง หรือน้ำเย็น ๆ สักขันที่หยิบยื่นด้วยใจ ก็เป็นสิ่งที่มีค่าต่อผู้รับอย่างประมาณมิได้ แม้มันจะไม่มีราคาค่างวด ตรงกันข้าม สุรานอกจิบละสองหมื่นขวดละสองแสนอย่างที่เคยเป็นข่าว แม้จะมีราคาสูงยิ่งแต่ก็มิแน่ใจว่ามันจะเปี่ยมด้วย ค่า ที่สัมผัสได้สักเสี้ยวหนึ่งของน้ำเย็นหนึ่งขันที่ไม่มีราคานั้น ในสังคมที่วัดความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์ด้วย ราคา เราจะพบว่าบุคคลที่มีราคาโดยไม่มีค่าและบุคคลที่มีค่า โดยไม่มีราคานั้นมีให้เห็นได้กลาดเกลื่อน จะเจ็บปวดอยู่บ้างก็ตรงคนที่มีราคานั้นเป็นที่ยอมรับมากกว่าคนที่มีค่า คนที่มีความรู้สูง ๆ ชนิดที่สามารถขายความรู้ความชำนาญได้ในราคาดีเป็นเงินเดือนเรือนหมื่นเรือนแสนเป็นที่ ชื่นชมอยากจะเอาอย่างกัน โดยไม่มีคำถามว่าความรู้ราคาแพงหรือผลงานราคาแพงเหล่านั้นทำให้คนผู้นั้นมีค่าได้จริงหรือไม่ ในขณะเดียวกันบุคคลที่มีค่าแต่ไม่มีราคา เพราะไม่เคยขายความคิดหรือหลักการ แม้จะมีผู้พยายามซื้ออยู่ตลอดเวลาก็ตามนั้น เป็นบุคคลที่สังคมเราตระหนักถึงมากน้อยแค่ไหน ในเมื่อ ค่า ในยุคสมัยนี้สับสนปนเปวัดค่าด้วยราคาของเงินทั้งนั้น

• ให้ความรู้

• ให้คติสอนใจ

• ส่งเสริมความคิด

• ส่งเสริมการแสดงความคิดเห็น

หลักเกณฑ์การวัด ค่าของคน ของผู้เขียนคือข้อใด

• ค่าของคนอยู่ที่ใจ

• ค่าของคนอยู่ที่ผลของงาน

• ค่าของคนอยู่ที่ความดีงาม

• ค่าของคนอยู่ที่ความคิดและหลักการ

ผู้เขียนมีน้ำเสียงเช่นไรเมื่อพูดถึงคนที่มีค่าแต่สังคมไม่ยอมรับ

• น้อยเนื้อต่ำใจ

• ขมขื่นใจ

• ท้อแท้ใจ

• เศร้าใจ

ท่านคิดว่าทรรศนะของผู้เขียนน่าเชื่อถือมากน้อยเพียงไร

• น่าเชื่อถือ เพราะเป็นเรื่องจริงซึ่งพบได้ในสังคมทั่วไป

• ยังไม่น่าเชื่อ เพราะข้อสนับสนุนยังไม่ชัดเจนเท่าที่ควร

• ยังไม่น่าเชื่อ เพราะเป็นเพียงความคิดเห็นส่วนตัว

• น่าเชื่อ เพราะผู้เขียนให้ข้อเท็จจริงที่ถูกต้อง

ผู้เขียนเสนอทรรศนะเช่นไร

• .

  ทรรศนะเกี่ยวข้องกับข้อเท็จจริง

• ทรรศนะเกี่ยวกับค่านิยม2

• ทรรศนะเกี่ยวกับนโยบาย

• ทรรศนะเกี่ยวกับข้อเท็จจริงและค่านิยมผสมผสานกัน

อ่านข้อความเรื่อง “ฝน” แล้วตอบคำถามข้อ 6-10

“ฝนพรำตั้งแต่เมื่อวานเย็นจนกระทั่งเช้าก็ยังไม่หยุด ใครจะบ่นอย่างไร ก็หาฟังไม่ มันคงตกเรื่อยไป หน้านี้ฤดูฝน มันทำหน้าที่ของมันแล้วโดยชอบ หากฤดูฝน ฝนไม่ตกสิน่าประหลาด มันอยู่ห่างดินแต่มีทีท่ารักดิน รักน้ำ รักพฤกษาลดาวัลย์ เสียเหลือเกิน อาจเป็นเพราะมันขึ้นไปจากน้ากระมัง ทำนองเดียวกับมนุษย์ย่อมมีหน้าที่อย่างใดอย่างหนึ่ง จึงควรทาหน้าที่ของตน ให้สมบูรณ์ที่สุดตามกาลังความสามารถ มนุษย์ที่ทาหน้าที่ ใครเล่าจะตำหนิ หากถูกตำหนิก็ฟังเฉยเสียเหมือนฝน”

• ให้ความรู้

• ให้ความเพลิดเพลิน

• ให้ความจรรโลงใจ 3

• ให้อารมณ์สะเทือนใจ

ผู้เขียนแนะนำให้ผู้อ่านทำตัวเช่นเดียวกับฝนในเรื่องใด

• มีความรับผิดชอบ 1

• มีความซื่อสัตย์

• มีความรับผิดชอบ 1

• มีความเมตตา

สาระสำคัญของข้อความนี้คืออะไร

• ฝนควรภูมิใจที่ได้ทาหน้าที่ของมันอย่างสมบูรณ์

• มนุษย์ควรทาหน้าที่ของตนให้สมบูรณ์ที่สุดตามความสามารถ

• ฝนตกต้องตามฤดูกาล มันคงทาหน้าที่อย่างครบถ้วน โดยไม่หวัง อามิสสินจ้างใด ๆ

• คนที่คิดว่าตนได้กระทำความดีแล้วหากถูกตำหนิ ก็ไม่ควรหวั่นไหว หรือโกรธเคือง

ข้อคิดของข้อความนี้คืออะไร

• มนุษย์มีนิสัยไม่ดีชอบเอาแต่ใจตัว

• คนส่วนใหญ่เห็นแก่ตัวโดยลืมนึกถึงผู้อื่น 2

• ฝนมักตกในฤดูฝน ซึ่งเป็นปรากฏการณ์ตามธรรมชาติ

• ฝนมีความสัมพันธ์กับดินและน้า มันจึงตกลงมาบนพื้นดิน

ข้อใดเป็นเจตนาของผู้เขียน

• คนเราควรทำความดีเหมือนฝน

• คนเราต้องทำหน้าที่ให้สมบูรณ์ที่สุด

• ควรเราควรทาหน้าที่ของตนอย่างเต็มที่ด้วยความสุจริต

• คนเราเมื่อปรารถนาทำความดีแล้วก็ไม่ต้องกลัวถูกตำหนิ