Κροῖσος ἐνόμιζε ἑαυτὸν εἶναι ἀνθρώπων ἁπάντων ὀλβιώτατον: συντακτικά το απαρέμφατο λειτουργεί:

• υποκείμενο του ρήματος

• αντικείμενο του ρήματος

• απόλυτο απαρέμφατο

• απαρέμφατο του σκοπού

"Ἐπεθύμει γενέσθαι ἀνὴρ τὰ μεγάλα πράττειν ἱκανός." Το απαρέμφατο "πράττειν" συντακτικά λειτουργεί ως:

• αντικείμενο

• υποκείμενο

• της αναφοράς

• του σκοπού

"Ἄξιον ἦν τοῖς ζῶσιν πενθεῖν τοὺς τεθνεῶτας." το απαρέμφατο λειτουργεί ως:

• υποκείμενο

• αντικείμενο

• κατηγορούμενο

• του σκοπού

"Ἐπιθυμεῖ γενέσθαι ἀνὴρ τὰ μεγάλα πράττειν." το απαρέμφατο "πράττειν" συντακτικά λειτουργεί ως:

• υποκείμενο

• αντικείμενο

• κατηγορούμενο

• του σκοπού

"Ὤμοσαν (= ορκίστηκαν) μὴ προδώσειν ἀλλήλους". Το απαρέμφατο είναι:

• τελικό

• ειδικό

"Ἀναξαγόρας ἔφη τὸν ἥλιον λίθον εἶναι." Το απαρέμφατο είναι:

• ειδικό

• τελικό

" Πειθαρχεῖν δεῖ θεῶ μᾶλλον ἤ ἀνθρώποις" το απαρέμφατο είναι:

• τελικό

• ειδικό

"Οὗτος ἔλεγε ταῦτα ψευδῆ εἶναι." το απαρέμφατο είναι:

• τελικό

• ειδικό

"Τὸ γιγνώσκειν ἑαυτὸν σωφροσύνη ἐστί." Το απαρέμφατο είναι:

• άναρθρο

• έναρθρο

"Σωκράτης ἐχρῆτο τῷ ἐρωτᾶν τε καὶ ἀποκρίνασθαι." Τα απαρέμφατα είναι:

• άναρθρα

• έναρθρα