Stopniowanie przymiotników - powtórka B1 ("A to polski właśnie")

Zakupy z Justyną – to koszmar. Jest (niezdecydowana) z moich koleżanek. Kiedyś poszłam z nią kupić sukienkę.

Ewa: Jakiej sukienki szukasz?

Justyna: Chciałabym, żeby nadawała się na uroczyste okazje – wesele, bal, czy coś takiego.

Ewa: A w jakim ma być kolorze?

Justyna: W (jasny) niż twój płaszcz.

Ewa: To znaczy w jasnozielonym?

Justyna: No, może też być w żółtym, ale (ciemny) niż cytryna.

Ewa: A długa czy krótka?

Justyna: (Krótka) niż ta ...

... ale (długa) od twojej.

Ewa: Może ta?

Justyna: Nie, ta jest niemodna. Muszę mieć trochę (modna).

Ewa: A ta?

Justyna: Coś ty! Jest (brzydka) ze wszystkich w tym sklepie!

Ewa: No nie przesadzaj! Nie jest wcale zła, a chyba (tania) od tamtych.

Justyna: Nie, nie podoba mi się. Zobacz – może ta?

Ewa: Która? Ta?!? Chyba żartujesz?

Justyna: Nie, jest (oryginalna) w tej całej kolekcji.

Ewa: Raczej – zwariowana! A jaka droga!

Justyna: No, jest troszkę (droga) niż się spodziewałam, ale za to jedyna!!