เรื่อง ทุกข์ของชาวนาในบทกวี มาจากหนังสือรวมบทพระราชนิพนธ์ในสมเด็จสมเด็จพระกนิษฐาธิราชเจ้า กรมสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี ใด

• ความคิดคำนึง

• ดั่งดวงแก้ว

• บุหงารำไป

• มณีพลอยร้อยแสง

ใครคือผู้แต่งบทกวี “เปิบข้าว”

• หลี่เชิน

• จิตร ภูมิศักดิ์

• กลุ่มต่อต้านเผด็จการ

• สมเด็จพระกนิษฐาธิราชเจ้า กรมสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี

เปิบข้าวทุกคราวคำ จงสูจำเป็นอาจิณ

เหงื่อกูที่สูกิน จึงก่อเกิดมาเป็นคน

ข้าวนี้น่ะมีรส ให้ชนชิมทุกชั้นชน

เบื้องหลังสิทุกข์ทน และขมขื่นจนเขียวคาว

บทกวี "เปิบข้าว" ข้างต้น เป็นคำประพันธ์ชนิดใด

• กลอนแปด

• กาพย์ยานี11

• กลอนเปล่า

• ร่ายยาว

ข้อใดแสดงความขัดแย้งจากบทกวีของหลี่เชิน

• หว่านข้าวในฤดูใบไม้ผลิ ข้าวเมล็ดหนึ่ง

  จะกลายเป็นหมื่นเมล็ดในฤดูใบไม้ร่วง

• รอบข้างไม่มีนาที่ไหนทิ้งว่าง

  แต่ชาวนาก็ยังอดตาย

• ตอนอาทิตย์เที่ยงวัน ชาวนายังพรวนดิน

• ใครจะรู้บ้างว่าในจานใบนั้น

  ข้าวแต่ละเม็ดคือความยากแค้นแสนสาหัส

ข้อใดคือสาระสำคัญของบทกวีของจิตร ภูมิศักดิ์ และหลี่เชิน

• ชาวนาจีนสบายกว่าชาวนาไทย

• หลี่เชินแสดงประเพณีดั้งเดิม แต่จิตร ภูมิศักดิ์ไม่ได้กล่าวถึง

• ชาวนาจีนทำนาตามฤดูกาล และสภาพภูมิอากาศ แต่ชาวนาไทยใช้วิธีปลูกธัญพืชทดแทน

• แสดงถึงความทุกข์ยากของชาวนาเช่นเดียวกัน

จากบทประพันธ์ข้างต้น คำว่า "เหงื่อ"แสดงโวหารภาพพจน์ประเภทใด

• อุปมา

• อุปลักษณ์

• สัญลักษณ์

• อติพจน์

คำว่า " กู " ในบทประพันธ์นี้หมายถึงใคร

• ชาวนา

• พ่อค้าข้าว

• จิตร ภูมิศักดิ์

• ผู้ใช้แรงงาน

น้ำเหงื่อที่เรื่อแดง และน้ำแรงอันหลั่งริน

สายเลือดกูทั้งสิ้น ที่สูซดกำซาบฟัน

คำที่พิมพ์ตัวหนามีความหมายว่าอย่างไร

• กลืน

• กิน

• ซึมเข้าไป

• ล้นทะลักออกจากปาก

“ข้าวแต่ละเม็ดคือความยากแค้นแสนสาหัส”

คำประพันธ์นี้ใช้โวหารภาพพจน์อะไร

• อุปมา

• อุปลักษณ์

• อติพจน์

• สัทพจน์

เทคนิคในการเขียนระหว่าง จิตร ภูมิศักดิ์ กับ หลี่เชิน ต่างกันอย่างไร

• จิตร ภูมิศักดิ์ เสนอภาพความทุกข์ยากส่วนหลี่เชินเสนอภาพธรรมชาติ

• จิตร ภูมิศักดิ์ ใช้บทประพันธ์ร้อยกรองส่วนหลี่เชินใช้บทประพันธ์ร้อยแก้ว

• จิตร ภูมิศักดิ์ สะท้อนความคิดของชาวนาส่วนหลี่เชินต้องการช่วยเหลือชาวนา

• จิตร ภูมิศักดิ์ ใช้วิธีเสมือนชาวนาบรรยายเรื่องตนเองส่วนหลี่เชินใช้วิธีเสมือนจิตรกรวาดภาพชาวนา