๑.  ข้อใดใช้คำเลียนเสียงธรรมชาติ

• ก.  เฒ่าก็ดีดนิ้วมือดังทะถับทะถับ      ร้องสำทับด้วยวาจา

•       ข.  น้ำเซาะหินรินรินหลากไหล    ไม่เคยหลับเลยชั่วฟ้าดินสลาย

•       ค.  อุดอึงโห่เอาฤกษ์  เอิกอึงโห่เอาชัย

•       ง.  มโหรีจากราวป่ามาเรื่อยรี่

๒. คำประพันธ์ข้อใดใช้กลวิธีแต่งแบบสัทพจน์

•       ก.  นกขมิ้นจับเถาขมิ้นเครือ       คาบเหยื่อเผื่อลูกแล้วโผบิน

•       ข.  สาลิกาพาหมู่เที่ยวจู่บิน        เขาคูคู่ถิ่นอยู่ริมรก

• ค.  กระทาปักษาตัวเมียจ้อ        ชูคอปีกกางหางหก

• ง.  ค้อนทองร้องรับกันป๊กป๊ก     นกคุ่มเปรียวปรือกระพือบิน

๓. ข้อใดใช้ภาพพจน์แบบบุคคลวัต

• ก.  อนงค์นำเคลื่อนเขยื้อนไป   สะบัดสไบวิไลตา

•       ข.  สยามจะอยู่มิรู้ชรา  กระเดื่องวิชาวิชัยชโย

• ค.  ยามเกิดเกิดปรีดาเกิดน้ำตาตื้นตันใจ

• ง.  กล้าแดดจ้ากล้าพายุกล้าต้น   กล้าต้านทนร้อนลมระดมกล้า

๔. บทประพันธ์ต่อไปนี้ใช้โวหารภาพพจน์ใด

" ถึงทัพจรกาล่าสำนั้น 

พี่ไม่พรั่นให้มาสักสิบแสน

จะหักโหมโจมตีให้แตกแตน 

พักเดียวก็จะแล่นเข้าป่าไป "

• สัทพจน์

• อติพจน์

• บุคคลวัต

• ปฏิพากย์

๕. "รุทรรส" เปรียบได้กับรสวรรณคดีใดของไทย

• ก. เสาวรจนี

• ข. นารีปราโมทย์

• ค.พิโรธวาทัง

• ง.ลัลลาปังคพิสัย

๖. คำประพันธ์ต่อไปนี้ปรากฏรสวรรณคดีใด

" จะตั้งหน้าอาสาชิงชัย      มิได้ย่อท้อถอยหลัง                                 

สู้ตายไม่เสียดายชีวัง      กว่าจะสิ้นชีวังของข้านี้ฯ "

• ก. ศฤงคารรส

• ข. หาสยรส

• ค. กรุณารส

• ง. วีรรส

๗.   เห็นระตูถอยเท้าก้าวผิด   พระกรายกริชแทงอกตลอดหลัง                                 

ล้มลงด่าวดิ้นสิ้นกำลัง      มอดม้วยชีวังปลดปลงฯ " บทประพันธ์ข้างต้นปรากฏรสวรรณคดีใด

• ก. ภยานกรส

• ข. พีภัตสรส

• ค. อัพภูตรส

• ง. ศานติรส

๘. บทประพันธ์ต่อไปนี้ไม่ปรากฏศิลปะในการแต่งใด

"เสนาสูสู่สู้  ศรแผลง

ยิงค่ายหลายเมืองแยง  แย่งแย้ง

รุกร้นร่นรนแรง  ฤทธิ์รีบ

ลวงล่วงล้วงวังเวง  รวบเร้าเอามา"

• ก. การเล่นเสียงสัมผัสสระ

• ข. การเล่นเสียงสัมผัสพยัญชนะ

• ค.การเล่นเสียงสัมผัสวรรณยุกต์

• ง.การหลากคำ

๙. บทประพันธ์ต่อไปนี้ใช้ศิลปะในการแต่งใดโดดเด่นมากที่สุด

"เสนาสูสู่สู้  ศรแผลง

ยิงค่ายหลายเมืองแยง  แย่งแย้ง

รุกร้นร่นรนแรง  ฤทธิ์รีบ

ลวงล่วงล้วงวังเวง  รวบเร้าเอามา"

• ก. การเล่นเสียงสัมผัสสระ

• ข. การเล่นเสียงสัมผัสพยัญชนะ

• ค. การเล่นเสียงสัมผัสวรรณยุกต์

• ง. การหลากคำ

๑๐." กูจะให้วิชาสารพัด ให้ชะงัดเวทมนตร์พระคาถา

ท่วงทีเอ็งจะดีดังจินดา แล้วคายชานหมากมาให้เณรกิน

เณรแก้วรับแล้วกินชานหมาก ขรัวต่อยด้วยสากแทบหัวบิ่น

ไม่แตกไม่บุบดังทุบหิน ท่านขรัวหัวเราะดิ้นคากคากไป" บทประพันธ์นี้ให้คุณค่าด้านใด

• ก. ด้านเนื้อหา

• ข. ด้านวรรณศิลป์

• ค. ด้านสังคมวัฒนธรรม

• ง. ด้านประวัติศาสตร์