@sagi_space
Бiр патшаның баласы қышыма ауруына ұшырайды. Ауру салдарынан бала түнде ұйқыдан, күндiз күлкiден қалады. Патшаның баласын қаратпаған емшi, тәуiп қалмайды. Күндердiң күнiнде бiр емшi баланың балды көп жегеннен ауыратынын анықтайды.
– Балды жеудi қойса, ауруынан құлан-таза айығып кетедi, – дейдi емшi. Әкесi баласына «саған бал жеуге болмайды» десе, оның тыңдамауы мүмкiн екенiн ойлайды. «Баршаға патша болғаныммен, балама әке ғанамын. Ол еркелiкпен менiң тiлiмдi алмай қоюы әбден мүмкiн» деп, басқа жолын iздейдi. Сөйтсе, баланың жақсы көретiн ұстазы бар екен. Ол бүкiл елге аты белгiлi ғұлама болса керек. Ғұламаны патша шақырып алып:
– Сенiң шәкiртiңнiң науқасы балдан екен. Балама бал жеудi қой деп айтып көршi. Сенiң сөзiңдi жерге тастамас. Өйткенi, сенi сыйлайды, – дейдi. Ғұлама құп көредi. Сөйтiп, патша сарайынан шығып кетедi. Содан бiрнеше күн өтедi, ғұлама балаға бармайды. Бiрнеше апта, ай өтедi, бармайды. Қырық күн өтедi, бармайды. Тек қырық бiрiншi күнi ғана ғұлама балаға барып, бал жеуiн қойғызады. Шәкiртi науқасынан аз уақытта айығып, жаны тыныш табады. Мұны көрген патша ғұламаны шақырып алып:
– Ей, ұстаз! Сен менiң бұйрығымды неге бiрден орындамадың? – деп сұрайды. Сонда ғұлама:
– О, патшам! Алғашқы күнi балаға барып: «Бал жеудi қой!» – деп айтуға мен лайық болмадым. Өйткенi, мен өзiм де балды көп жеушi едiм. Бал жейтiн басыммен балаға «бал жеудi қой!» десем, оған әсер етпеген болар едi. Өзiм iстейтiн iстi балаға iстеме дегенмен, бәрiбiр оң нәтиже бермес едi. Сондықтан алдымен мен өзiм бал жеудi қойдым. Балдың нәрi бойымнан кеткенше, қырық күн күттiм. Содан соң балаға «бал жеудi қой?» деп ем, ол айтқанымды екi етпедi. Өйткенi, мен оған ақыл айтуға толық лайық едiм, – дептi.
1.Мәтін мазмұнына лайықты тақырып?