แบบทดสอบกลอนดอสร้อยรำพึงในป่าช้า

ต้นเอ๋ยต้นไทร สูงใหญ่รากย้อยห้อยระย้า
และต้นโพธิ์พุ่มแจ้แผ่ฉายา มีเนินหญ้าใต้ต้นเกลื่อนกล่นไป
ล้วนร่างคนในเขตประเทศนี้ ดุษณีนอนราย ณ ภายใต้
แห่งหลุมลึกลานสลดระทดใจ เรายิ่งใกล้หลุมนั้นทุกวันเอย
ความรู้สึกของผู้แต่งคำประพันธ์บทนี้ตรงกับข้อใดมากที่สุด ?

• สงสาร

• ปลงตก

• ทุกข์ร้อน

• หมดความหวัง

ข้อใดสามารถให้ภาพธรรมชาติยยามเช้าได้ชัดเจนที่สุด ?

• ฝูงวัวควายผ้ายลาทิวากาล
  ค่อยค่อยผ่านท้องทุ่งมุ่งถิ่นตน

• คอกควายวัวรัวเกราะเปาะเปาะ! เพียง
  รู้ว่าเสียงเกราะแว่วแผ่วแผ่วเอย

• เข้ากอดคอฉอเลาะเสนาะกรรณ
  สารพันทอดทิ้งทุกสิ่งเอย
  

• อยู่ตามโรงมุงฟางข้างข้างนั้น
  ทั้งไก่ขันแข่งดุเหว่าระเร้าเสียง

สกุลเอ๋ยสกุลสูง ชักจูงจิตฟูชูศักดิ์ศรี
อำนาจนำความสง่าอ่าอินทรีย์ ความงามนำให้มีไมตรีกัน
ความร่ำรวยอวยสุขให้ทุกอย่าง เหล่านี้ต่างรอตายทำลายขันธ์
วิถีแห่งเกียรติยศทั้งหมดนั้น แต่ล้วนผันมาประจบหลุมศพเอย
ข้อใดเป็นข้อสรุปที่ดีที่สุดของกลอนบทข้างต้น

• สมบัติทุกชิ้นต้องถูกฝังลงไปในหลุมศพ

• ทุกชีวิตล้วนเดินทางไปสู่ความตาย

• คนที่มีเกียรติต้องไปพบกันที่หลุมศพ

• อำนาจทำให้บุคคลมีความสง่างาม

วังเอ๋ยวังเวง หง่างเหง่ง ย่ำค่ำระฆังขาน
ฝูงวัวควายผ้ายลาทิวากาล ค่อยค่อยผ่านท้องทุ่งมุ่งถิ่นตน
ข้อใดใช้โวหารภาพพจน์เช่นเดียวกับคำประพันธ์ข้างต้น

• หมดเอ๋ยหมดห่วง
  หมดดวงวิญญาณลาญสลาย
  ถึงลมเช้าชวยชื่นรื่นสบาย
  เตือนนกแอ่นลมผายแผดสำเนียง

• ตัวเอ๋ยตัวทะยาน
  อย่าบันดาลดลใจให้ใฝ่ฝัน
  ดูถูกกิจชาวนาสารพัน
  และความครอบครองกันอันชื่นบาน

• นกเอ๋ยนกแสก
  จับจ้องร้องแจ๊กเพียงแถกขวัญ
  อยู่บนยอดหอระฆังบังแสงจันทร์
  มีเถาวัลย์รุงรังถึงหลังคา

• ทอดเอ๋ยทอดทิ้ง
  ยามหนาวผิงไฟล้อมอยู่พร้อมหน้า
  ทิ้งเพื่อนยากแม่เหย้าหาข้าวปลา
  ทุกเวลาเช้าเย็นเป็น
  นิรันดร์

ข้อใดแสดงถึงระดับชั้นทางสังคม

• เช้าก็ขับโคกระบือถือ
  คันไถ
  สำราญใจตามเขตประเทศถิิ่น

• ทิ้งทั้งหนูน้อยน้อยร่อยร่อยรับ
  เห็นพ่อกลับปลื้มเปรมเกษมสันต์

• บุปผชาติชูสีและมีกลิ่น
  อยู่ในถิ่นที่ไกลเช่น
  ไพรสณฑ์

• ไม่เหมือนอย่างบางศพญาติตบแต่ง
  เครื่องแสดงเกียรติเลิศประเสริฐศรี

ห่วงเอ๋ยห่วงอะไร ไม่ยิ่งใหญ่เท่าห่วงดวงชีวิต
แม้คนลืมสิ่งใดได้สนิท ก็ยังคิดขึ้นได้เมื่อใกล้ตาย
คำประพันธ์ข้างต้นนี้มีสิ่งใดที่ไม่ค่อยนิยมใช้ในการประพันธ์ ?

• ใช้คำว่าตาย ซึ่งเป็นคำไม่เป็นทางการ

• มีคำที่เป็นเสียงหยุดอยู่ท้ายวรรค

• มีสัมผัสในอยู่ในทุกๆวรรค

• ใช้คำเป็นและคำตายสลับกันในทุกวรรค

ข้อใดคือคุณลักษณะของชาวนาที่ผู้เขียนยกย่องมากที่สุด

• ห่างเอ๋ยห่างไกล
  ห่างจากพวกมักใหญ่ฝักใฝ่หา

• แต่สิ่งซึ่งเหลวไหลใส่อาตมา
  ความมักน้อยชาวนาไม่น้อมไป

• เพื่อรักษาความสราญฐานวิเวก
  ร่มชื้อเฉกหุบเขาลำเนาไศล

• สันโดษดับฟุ้งซ่านทะยานใจ
  ตามวิสัยชาวนาเย็นกว่าเอย

ดวงเอ๋ยดวงจิต ลืมสนิทกิจการงานทั้งหลาย
ย่อมละชีพเคยสุขสนุกสบาย เคยเสียดายเคยวิตกเคยปกครอง
ละถิ่นที่สำราญเบิกบานจิต ซึ่งเคยคิดใฝ่เฝ้าเป็นเจ้าของ
หมดวิตกหมดเสียดายหมดหมายปอง ไม่ผินหลังเหลียวมองด้วยซ้ำเอย
บทประพันธ์ข้างต้นสะท้อนความเชื่อใดมากที่สุด

• กรรมและกิเลส

• อบายภูมิ

• การเมือง การปกครอง

• วัฏสงสาร

กถามุขในกลอนดอกสร้อยรำพึงในป่าช้า ใครเป็นผู้เรียบเรียง

• นาคะประทีป

• เสฐียรโกเศศ

• กนกวลี

• ศรีบูรพา

กระแสวิญญาณงันเพียงนั้นเอย คำว่า งัน หมายถึงอะไร

• เงียบ

• สงบ

• สงัด

• หยุดชะงัก