นาฏศิลป์พื้นเมือง หมายถึงอะไร

• การดัดมือ แขน ขา ในการเรียนนาฏศิลป์

• ศิลปะการร่ายรำการเเสดงที่เกิดขึ้นตามท้องถิ่นและพื้นที่ต่างๆ ของแต่ละภูมิภาค

• กิริยาอาการต่างๆที่ปฏิบัติเกี่ยวกับนาฏศิลป์

• เป็นศิลปะการแสดงประกอบดนตรีของไทย เช่น ฟ้อน รำ ระบำ โขน

ข้อใดคือลักษณะเฉพาะของการแสดงพื้นเมืองของภาคอีสาน

• ลีลาท่ารำที่สนุกสนาน รื่นเริง

• ลีลาท่ารำที่เชื่องช้า อ่อนหวาน

• ลีลาท่ารำที่รวดเร็ว กระฉับกระเฉง และเร้าใจ

• ไม่มีข้อใดถูก

ข้อใดที่ไม่ใช่ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการแสดงนาฏศิลป์พื้นเมือง

• ลักษณะหน้าตา ผิวพรรณ

• สภาพภูมิศาสตร์

• การประกอบอาชีพ

• ศาสนา ค่านิยมและความเชื่อ

ข้อใดเป็นการแสดงพื้นเมืองของภาคกลาง

• ฟ้อนเทียน

• ระบำชาวนา

• เซิ้งโปงลาง

• ลิเกฮูลู

ข้อใดกล่าวไม่ถูกต้อง

• เซิ้งแหย่ไข่มดแดงเป็นการแสดงของภาคอีสาน

• การแสดงภาคเหนือจะมีลักษณะเชื่องช้า อ่อนหวาน

• การรำภาคอีสานเรียกว่า ฟ้อน

• ถูกทุกข้อ

นาฏศิลป์พื้นเมืองของภาคใดมีลักษณะเชื่องช้า ละเมียดละไม

• ภาคเหนือ

• ภาคกลาง

• ภาคอีสาน

• ภาคใต้

ข้อใดไม่จัดเป็นการแสดงของภาคตะวันออกเฉียงเหนือ

• เซิ้งโปงลาง

• ฟ้อนเทียน

• เซิ้งแหย่ไข่มดแดง

• ฟ้อนภูไท

การแสดงมโนราห์ มีลักษณะการบรรเลงดนตรีในลักษณะใด

• หนักแน่น กระชับ

• เชื่องช้า อ่อนหวาน

• สนุกสนาน รื่นเริง

• เร้าใจ รื่นเรง

ข้อใดเป็นชื่อเรียกการแสดงรำพื้นเมืองของภาคอีสาน

• เซิ้ง

• ฟ้อน

• ระบำ

• รำ

จากรูปภาพคือการแสดงพื้นเมืองของภาคใด

• ภาคใต้

• ภาคกลาง

• ภาคอีสาน

• ภาคเหนือ