დავით გურამიშვილის "დავითიანი"

("სწავლა მოსწავლეთა") დავით გურამიშვილი წერს: "ჯერ მწარე ჭამე, კვლავ ტკბილი, თუ ეძებ გემოვნებასა:  თავს სინანული სჯობია ბოლოჟამ დანანებასა." როგორია, ავტორის აზრით, ადამიანების ცხოვრება?

• სიკეთე და ბოროტება ერათმანეთს ებრძვის;

• სინანული, ადრე ან გვიან, გარდაუვალია;

• ცხოვრება მიწაა, რომელზეც სულ უნდა თესო;

• ცხოვრება მიწაა, რომელზეც სულ უნდა მკო

("სწავლა მოსწავლეთა")_ გაიხსენეთ, რას ადარებს ავტორი უხორთუმო სპილოს:

• უგულო კაცს;

• უიარაღო მებრძოლს;

• გონიერ, მაგრამ უსწავლელ კაცს;

• ნასწავლ, მაგრამ უფხო კაცს

("სწავლა მოსწავლეთა")_ გაიხსენეთ, რით არსებობს, ავტორის თქმით, ბრძენი:

• სიტყვით

• ხელობით

• ხალხის სიყვარულით

• მეფესთან სიახლოვით

("ქართველთა და კახთაგან თავიანთ უფალთად შეორგულება")_ გაიხსენეთ, რას უწოდებს ავტორი ცოდვის მორევისგან

• თავდასაღწევ გზას

• ზნეობრივ გზას

• კურთხეულ გზას

• მადლთა ფონს

("საწყაულის მოწყვა ღვთისაგან") _ გაიხსენეთ  სფერო, რომელშიც ქართლზე ღვთის რისხვის დარტყმა პირველად ვლინდება:

• ბუნება

• შიდაფეოდალური ურთიერთობები;

• სარწმუნოებრივი მდგომარეობა;

• საგარეო პოლიტიკური ურთიერთობები

("საწყაულის მოწყვა ღვთისაგან") _გაიხსენეთ, რატომ "ერცხვინება" ავტორს ქართლისა და კახეთის დაცემაზე საუბარი:

• მათი ნამდვილი მიზეზები მაინც გაუმხელელი დარჩება;

• ქვეყნის ბევრი სიავე წარმოჩნდება;

• თვითონ ავტორს გული ეტკინება;

• ქვეყანას მაინც არაფერი ეშველება

 ("დავით გურამიშვილისაგან საწურთოს სოფლის სამდურავი" )_ გაიხსენეთ, როგორისა, ავტორის თქმით, საწურთო:

• უპირო

• ბჭალბასრი;

• საჭმუნავი

• ავი

რატომ ემდურის საწუთროს პოეტი?

მოკლედ გადმოეცით დავით გურამიშვილის დაწყვევების ამბავი:

როგორ წარმოგვიდგენს ავტორი საკუთარ თავს?