กลอนดอกสร้อยรำพึงในป่าช้า (ต้นฉบับ) เป็นผลงาน

การประพันธ์ของกวีท่านใด

• ทอมัส         เกรย์

• เจเค       โรว์ลิ่ง

• แดน        บราวน์

• จอห์น     แฮมพ์เด็น

บุคคลใดได้นำฉบับที่แปลเป็นภาษาไทยแล้วนำมาแต่งใหม่เป็นกลอนดอกสร้อยรำพึงในป่าช้า โดยได้มีปรับและการดัดแปลงเนื้อหาให้เข้ากับธรรมเนียมนิยมของไทย

• ทอมัส   เกรย์

  (Thomas   Gray)

• พระสารประเสริฐ

  (ตรี   นาคะประทีป)

• พระยาอนุมานราชธน (ยง   เสถียรโกเศศ)

• พระยาอุปกิตศิลปสาร

  (นิ่ม   กาญจนาชีวะ)

จากเรื่อง กลอนดอกสร้อยรำพึงในป่าช้า เหตุการณ์เกิดขึ้น

ที่บริเวณใด

• ชนบทแห่งหนึ่ง

  ในประเทศไทย 

• ป่าช้าในวัดชนบท

  แห่งหนึ่ง  

• ธรรมชาติในป่า 

• โบราณสถาน

กวีนิพนธ์ Elegy Written in a Country มีต้นกำเนิดมาจากประเทศใด

• ประเทศไทย

• ประเทศอังกฤษ

• ประเทศอเมริกา    

• ประเทศออสเตรเลีย

กลอนดอกสร้อยรำพึงในป่าช้า คัดมาเพื่อให้นักเรียนศึกษาจำนวนกี่บท

• มีจำนวน ๑๙ บท

• มีจำนวน ๒๐ บท

• มีจำนวน ๒๑ บท 

• มีจำนวน ๒๒ บท

“วังเอ๋ยวังเวง           หง่างเหง่ง! ย่ำค่ำระฆังขาน     

ฝูงวัวควายผ้ายลาทิวากาล     ค่อยผ่านท้องทุ่งมุ่งถิ่นตน    

ชาวนาเหนื่อยอ่อนต่างจรกลับ  ตะวันลับอับแสงทุกแห่งหน     

ทิ้งทุ่งให้มืดมัวทั่วมณฑล         และทิ้งตนตูเปลี่ยวอยู่เดียวเอย” 

จากบทประพันธ์ข้างต้นใช้โวหารภาพพจน์แบบใด

• ใช้โวหารภาพพจน์

  แบบอุปมา

• ใช้โวหารภาพพจน์

  แบบอติพจน์

• ใช้โวหารภาพพจน์

  แบบสัทพจน์

• ใช้โวหารภาพพจน์

  แบบบุคคลวัตหรือบุคลาธิษฐาน

ลักษณะบังคับของกลอนดอกสร้อย คำที่ ๒ ของวรรคแรก

จะใช้คำใด

• เอ๋ย

• เอย

• เออ

• เฮ้ย

กลอนดอกสร้อยรำพึงในป่าช้าใช้สัญลักษณ์ใดแทน

ความตาย

• เสียงระฆัง

• เสียงเรไร 

• ความมืด

• นกแสก

“ศพเอ๋ยศพไพร่        ไม่มีใครขึ้นชื่อระบือขาน  

ไม่เกรงใครนินทาว่าประจาน   ไม่มีการจารึกบันทึกคุณ  

ถึงบางที่มีบ้างเป็นอย่างเลิศ    ก็ไม่ฉูดฉาดเชิญประเสริฐสุนทร์

พอเตือนใจได้บ้างในทางบุญ   เป็นเครื่องหนุนนำเหตุสังเวชเอย”

จากบทประพันธ์ข้างต้นกวีกล่าวด้วยน้ำเสียงอย่างไร

• น้ำเสียงปลงตก

• น้ำเสียงเยาะเย้ย

• น้ำเสียงเคียดแค้น

• น้ำเสียงดูถูกดูหมิ่น

ข้อใดคือใช้โวหารภาพพจน์แบบสัทพจน์

• ใครจะยอมละทิ้ง

  ซึ่งสิ่งสุข

  เคยเป็นทุกข์

  ห่วงใยเสียได้ง่าย

• วังเอ๋ยวังเวง

  หง่างเหง่ง !

  ย่ำค่ำระฆังขาน

• ห่วงเอ๋ยห่วงอะไร

  ไม่ยิ่งใหญ่เท่า

  ห่วงดวงชีวิต

• แม้คนลืมสิ่งใด

  ได้สนิท

  ก็ยังคิดขึ้นได้

  เมื่อใกล้ตาย