Δημοτικό τραγούδι

1. Την ξενιτιά, την ξυπολυσιά
   την πείνα, την ορφάνια,
   τα τέσσερα τα ζύγισαν,
   βαρύτερα ειν' τα ξένα

• 1. Ιστορικό

• 1. Ερωτικό

• 1. Ξενιτιάς

• 1. Μοιρολόι

1. Κάτω στα δασά πλατάνια στην κρυόβρυση
   κάθονταν και τρων και πίναν Διαμαντούλα...

• Ακρτικό

• Ιστορικό

• Εορταστικό

• Καθιστικό, της τάβλας

1. Μαύρη, μωρέ πικρή, είν' η ζωή που κάνουμε.
   Εμείς οι μαύροι κλέφτες, εμείς οι μαύροι κλέφτες...

• Ακριτικό

• Κλέφτικο

• Παραλογή

• Μοιρολόι

1. Πότες θα κάμει ξαστεριά
   Ε! πότες θα φλεβαρίσει...

• Ιστορικό

• Ακριτικό

• Κλέφτικο

• Κρητικό ριζίτικο

Παρηγοριά 'χει ο θάνατος
και λησμοσύνη ο χάρος
ο ζωντανός ο χωρισμός
παρηγοριά δεν έχει.

• 3. Ξενιτιάς

• 1. Ερωτικό

• 1. Μοιρολόι

• Παραλογή

1. Δεν μπορώ μανούλα μ' δε μπορώ.
   Αχ! σύρε να φέρεις το γιατρό,
   να μου γιάνει μάνα τον καημό...

• 2. Νανούρισμα

• 1. Γαμήλιο

• 1. Γνωμικό

• 1. Ερωτικό

 

Σαράντα παλικάρια από τη Λεβαδιά,
πάνε για να πατήσουνε την Τριπολιτσά...

• 1. Ακριτικό

• 1. Κλέφτικο

• 1. Ιστορικό

• 1. Θρησκευτικό

Κάτω στην άκρη του γιαλού
στην τέλειωση του κόσμου,
εκεί γεφύρι κτίζανε,
γεφύρι δε στεριώνει.

• Παραλογή

• Ακριτικό

• Ιστορικό

• Νανούρισμα

Μοναχογιός ο Κωσταντής, μικρός και χαϊδεμένος,
έναν τον έχει η μάνα του, έναν και κανακάρη.
Τον έλουζε, τον χτένιζε και στο σχολειό τον στέλνει
κι ο δάσκαλος τον διάβαζε, γράμματα τον μαθαίνει.
Αντρειώθηκεν ο Κωσταντής κι έγινε παλικάρι,
στη χώρα ήταν ξακουστός, στη μάνα του καμάρι.

• Μοιρολόι

• Ξενιτιάς

• Ιστορικό

• Ακριτικό

- Γιατί πουλι 'μ δεν κελαηδείς
πως κελαηδούσες πρώτα ;
- Για πώς μπορώ να κελαηδώ ;
Με κόψαν τα φτερούδια μου.
με πήραν τη λαλιά μου
Μας πήρανε μπρ' αμάν την Πόλη μας
Μας πήρανε την Πόλη μας και την Αγιά-Σοφιά μας
Κλαίγει πικράν η Παναγιά...

• Ιστορικό

• Μοιρολόι

• Παραλογή

• Ακριτικό