ข้อใดคือคำที่ไม่มีการผันวรรณยุกต์

• ขา

• 
  ข่า
  

• ข้า
  

• 
  ข้าเจ้า

คำว่า “หมา” หากผันวรรณยุกต์เป็นเสียงโท จะเขียนอย่างไร

• หม่า
  

• หมาา
  

• หม๊า
  

• 
  หมา่

ข้อใดเรียงลำดับวรรณยุกต์ของคำว่า “มา” ได้ถูกต้อง

• 
  มา – ม่า – ม้า – ม๊า
  

• มา – ม้า – ม่า – ม๊า
  

• 
  มา – ม่า – ม๊า – ม้า
  

• มา – ม๊า – ม่า – ม้า

ข้อใดเป็นคำที่มีวรรณยุกต์เสียงเอก

• ไม้
  

• ไม้้
  

• ม่า
  

• ม๊า

ตัวอักษรใดเป็นอักษรกลาง

• ข
  

• จ
  

• 
  ง
  

• ฉ

ข้อใดเป็นคำที่ผันจากคำว่า “ปา” ได้ถูกต้องครบทั้ง 4 เสียง

• ปา – ป่า – ป้า – ป๊า
  

• ปา – ป่า – ป๊า – ป๋า
  

• ปา – ป๊า – ป๋า – ป้า
  

• ปา – ป๊า – ป้า – ป่า

อักษรในข้อใดเป็น “อักษรต่ำ” ทั้งหมด

• ข ฃ ฉ
  

• ค ง ช
  

• ก จ ด
  

• ฆ ญ ฎ

การผันวรรณยุกต์ใช้ร่วมกับอะไรจึงจะถูกต้อง

• พยัญชนะต้นกับสระเท่านั้น

• สระกับตัวสะกดเท่านั้น

• อักษรต้นกับรูปวรรณยุกต์

• วรรณยุกต์กับคำที่มี 2 พยางค์

คำในข้อใด “ผันวรรณยุกต์ผิด”

• ตา – ต่า – ต้า – ต๊า

• มา – ม่า – ม้า – ม๊า

• บา – บ่า – บ้า – บ๊า

• คา – ค่า – ขา – ข่า

ข้อใดเป็นประโยชน์ของการผันวรรณยุกต์อย่างถูกต้อง

• อ่านได้ช้าแต่ถูกต้อง

• ทำให้เสียงเพราะขึ้น

• เข้าใจความหมายของคำผิด

• อ่านออกเสียงและสื่อสารได้ถูกต้อง