ข้อใดกล่าวไม่ถูกต้องเกี่ยวกับเรื่อง กาพย์พระไชยสุริยา

• ผู้แต่งกาพย์พระไชยสุริยา คือ พระศรีสุนทรโวหาร

• แต่งด้วยกาพย์ ๓ ชนิด คือ กาพย์ยานี กาพย์ฉบัง และกาพย์สุรางคนางค์

• มีวัตถุประสงค์ในการแต่งเพื่อเป็นหนังสือหัดอ่านเขียน

• มีเนื้อหาปรากฏในหนังสือแบบเรียน จินดามณี

ข้อใดมิใช่คุณสมบัติของผู้แต่ง กาพย์พระไชยสุริยา

• ได้รับการยกย่องจากยูเนสโก ให้เป็นกวีเอกของโลก

• ดำรงตำแหน่งสูงสุดเป็น เจ้ากรมพระอาลักษณ์

• เริ่มรับราชการในสมัยรัชกาลที่ ๓ และบวชในสมัยรัชกาลที่ ๔

• กาพย์พระไชยสุริยาเป็นผลงานเพียงเรื่องเดียวที่แต่งด้วยคำประพันธ์ประเภทกาพย์

“รอนรอนอ่อนอัสดง พระสุริยงเย็นยอแสง” จากตัวบทข้างต้น แสดงให้เห็นถึงช่วงเวลาใดของวัน

• เช้าตรู่

• ช่วงสาย

• เที่ยงวัน

• ใกล้ค่ำ

เอ็นดูภูธร มานอนในไพร มณฑลต้นไทร แทนไพชยนต์สถาน

ตัวบทดังกล่าวใช้คำประพันธ์ชนิดใด

• กาพย์ยานี ๑๑

• กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘

• กลอนสุภาพ

• กลอนนิราศ

จากบทดังกล่าว ปรากฏต้นไม้ทั้งหมดกี่ต้น

• ๘

• ๙

• ๑๐

• ๑๑

คำที่ขีดเส้นใต้ ไม่สามารถใช้คำในข้อใดแทนได้

• ภูวดล ภูษา

• ภูวเนตร ภูวนาถ

• ภูเบศ ภูบาล

• ภูมี ภูบดี

ข้อใดมีวรรณศิลป์ในเรื่อง การอุปมา

• วันนั้นจันทร มีดารากร เป็นบริวาร

• เดชะพระกุศลหนหลัง สิ่งใดใจหวัง

  ได้ดังมุ่งมาตรปรารถนา

• ว่ามีพระยาสกุณา ใหญ่โตมโหฬาร์

  กายาเท่าเขาคีรี

• ลูกนกยกปีกป้อง อ้าปากร้องซ้องแซ่เสียง

  แม่นกปกปีกเคียง เลี้ยงลูกอ่อนป้อนอาหาร

ข้อใดปรากฏการใช้สัทพจน์

• พิณพาทย์ระนาดฆ้อง ตะโพนกลองร้องเป็นเพลง

  ระฆังดังวังเวง โหง่งหง่างเหง่งเก่งก่างดัง

• ขุนนางต่างลุกวิ่ง ท่านผู้หญิงวิ่งยุดหลัง

  พัลวันดันตึงตัง พลั้งพลัดตกหกคะเมน

• พระสงฆ์ลงจากกุฏิ วิ่งอุตลุตฉุดมือเณร

  หลวงชีหนีหลวงเถร ลงโคลนเลนเผ่นผาดโผน

• พวกวัดพลัดเข้าบ้าน ล้านต่อล้านซานเซโดน

  ต้นไม้ไกวเอนโอน ลิงค่างโจนโผนหกหัน

ข้อใดต่อไปไม่ได้เกิดขึ้นในเมืองสาวัตถี

• ผู้คนขาดความเมตตาปราณีต่อกัน

• ผู้คนยึดแต่ประโยชน์ส่วนตน

• ผู้ที่มีกำลังก็ใช้กำลังในทางมิชอบ

• ผู้คนขาดความสามัคคีกัน

ข้อใดต่อไปนี้ ปรากฏการใช้นาฏการโวหาร

• กลางไพรไก่ขันบรรเลง ฟังเสียงเพียงเพลง

  ซอเจ้งจำเรียงเวียงวัง

• ยูงทองร้องกะโต้งโห่งดัง เพียงฆ้องกลองระฆัง

  แตรสังข์กังสดาลขานเสียง

• ค้อนทองเสียงร้องป๋องเป๋ง เพลินฟังวังเวง

  อีเก้งเริงร้องลองเชิง

• ฝูงละมั่งฝังดินกินเพลิง ค่างแข็งแรงเริง

  ยืนเบิ่งบึ้งหน้าตาโพลง