Жаздың қайнаған ыстығы. Нанның қиқымын тауып алған құмырсқа оны илеуіне жеткізе алмасын сезген соң, амалсыздан аялдауға тура келді. Қасындағы ұшып-қонған шыбындардан көмек сұрап еді, олар келеке-мазаққа айналдырды. – Бізге сенбейсің бе, тастап кет, – деді біреуі көсемсіп. – Ертең келіп аларсың. – Бұл нан ақыры бізге бұйырады. Жүзің келіп жабылсаңдар да, тұрған орнынан жылжыта алмайсыңдар, – деді екіншісі одан сайын намысына тиіп. Ойламаған жерден қасына өзінің илеуіндегі құмырсқаның келгенін көргенде олжа иесінің көзі жайнап кетті. – Кел, көмектес, – деді илеулесіне шағынып. – Жалғыздығымды пайдаланған шыбындардың қорлығы əбден өтті.
– Сіз шығар деп өзім де əдейі бұрылғам. Ал, кеттік. Екеуінің нан қиқымын сүйрелей жөнелгенін көрген шыбындар: – Осыншама күш қайдан пайда болған бұларға, – десті. – ас жерде жүріп миларыңның айналғаны сонша, құмырсқалардың күшін əлі білмейді екенсіңдер. Олар өз салмағынан əлденеше есе ауыр затты көтере алады. Бұл – бір. Екінші, бəрінен бұрын бір-біріне дем берген ауызбірліктің құдіреті, – деді сол маңда гүлге қонған бал арасы.
10.Құмырсқалардың күшіне сенбеген кейіпкерлер:
