Η φιλία, κατά τον Αριστοτέλη, είναι αναγκαιότατο αγαθό. Πρώτα στους νέους: ο
φίλος είναι ο παραστάτης που θα ενθαρρύνει και θα βοηθήσει τον νέο άνθρωπο να
μην κάνει σφάλματα (ανοησίες, αστοχίες, απρέπειες), ο οδηγός στο σωστό δρόμο,
ο επίκουρος στις κακοτοπιές της ζωής. Έπειτα, στους πολύ ηλικιωμένους: αυτοί
χρειάζονται την παρηγοριά, την περίθαλψη, τη φροντίδα του φίλου, επειδή δεν
μπορούν να αντιμετωπίσουν τις ανάγκες τους από σωματικήν ανεπάρκεια ή
πνευματικήν αδυναμία. Τέλος, σε εκείνους που βρίσκονται στην ακμή της ηλικίας
τους, ο φίλος είναι βοηθός στις καλές πράξεις, σύμβουλος και συνεργάτης στα
ενάρετα έργα.