Urzędnik kolejowy, który wykupił w 1904 r. z rąk żydowskich oświęcimski zamek i wieżę. Podczas przeprowadzonego przez niego remontu, zamek podwyższono o jedną kondygnację,

• Jakub Haberfeld

• Ferdynand Biale

• Karol Kaszny

• Kajetan Russocki

Adiutant Napoleona. W 1820 r. kupił na licytacji od władz austriackich zamek oświęcimski. W pomieszczeniach zrujnowanej budowli urządził kancelarię dominialną, a następnie w 1841 r. jako pierwszy poczmistrz Oświęcimia zlokalizował na zamku urząd pocztowy.

• Karol Kaszny

• Antoni Ślosarczyk

• Kajetan Russocki

• Ferdynand Biale

Polski farmaceuta, polityk samorządowy, burmistrz Oświęcimia i działacz społeczny. Był prezesem Związku Legionistów Polskichw Oświęcimiu i radcą Izby Handlowej w Krakowie, prezesem Towarzystwa Polskiej Szkoły Średniej w Oświęcimiu, pierwszym prezesem nowego klubu Soła Oświecim oraz członkiem Powiatowego Komitetu Budowy Gimnazjum w Oświęcimiu.

• Aleksander Orłowski

• Paweł Korzeniowski

• Roman Mayzel

• Tadeusz Makowski

Do Oświęcimia przybył w 1866 r. jako lekarz.. Za zasługi na rzecz miasta i jego obywateli już w 1911 r. otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Miasta Oświęcimia. W 1912 r. założył w Oświęcimiu stałą drużynę polową Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” i został jej prezesem. Był długoletnim radnym miasta. W podzięce za bezinteresowną opiekę, salezjanie uczcili jego pamięć tablicą w budynku szkoły. Za pracę na rzecz Kościoła został odznaczony krzyżem „Pro Ecclesia et Pontifice”. W czasie mobilizacji, 10 sierpnia 1914 r. uchwalił, aby kosztem miasta wyekwipować i wysłać do Krakowa całą drużynę Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. Za działalność na rzecz niepodległości otrzymał Order Bojowników Niepodległości oraz Krzyż Legionowy.

• Roman Mayzel

• Kajetan Russocki

• Antoni Ślosarczyk

• Ferdynand Biale

Został wybrany radnym na posiedzeniu Rady Gminnej w dn. 21 maja 1909 roku. Jako radny począwszy od 16 listopada 1910 roku był wielokrotnie członkiem delegacji z postulatami gminy do władz centralnych w Wiedniu. Operując stosunkowo niewielkim warsztatem kompozytorskim, pisał proste utwory chóralne, zwłaszcza na chór męski. Jest twórcą Poloneza Weselnego, którego pierwsze cztery takty są hejnałem miasta Oświęcimia.

• Aleksander Orłowski

• Roman Mayzel

• Łukasz Górnicki

• Tadeusz Makowski

Poracował jako wikary od kwietnia 1861 r. w Oświęcimiu. W 1890 r. powrócił z Polanki Wielkiej do Oświęcimia, obejmując probostwo w kościele parafialnym. Został wicedziekanem dekanatu oświęcimskiego. Z jego inicjatywy w 1894 r. powstał komitet obywatelski, którego celem była zbiórka funduszy na wykup z rąk żydowskich zabudowań podominikańskich. Zakupione dobra postanowił przekazać księżom salezjanom, którzy, przybyli w 1898 r. do Oświęcimia. Za wkład pracy w ratowanie najstarszych zabytków miasta 8 listopada 1895 r. otrzymał od władz miasta tytuł „Prawo honorowego mieszczaństwa”. Zmarł 15 października 1902 r. w kościele, tuż po odprawieniu mszy św. dla młodzieży. W 1911 r. salezjanie upamiętnili go marmurowym popiersiem i tablicą umieszczoną w kościele pw. Matki Bożej Wspomożenia Wiernych w Oświęcimiu.

• Andrzej Knycz

• Aleksander Orłowski

• Kajetan Russocki

• Antoni Ślosarczyk

Na tablicy pamiątkowej z 1911 roku przez salezjan jest upamiętniony

• Andrzej Knycz

• Aleksander Orłowski

• Kajetan Russocki

• Antoni Ślosarczyk

Na fotografii przedtawiona jest siostra

• Małgorzata Szewczyk

• Leopoldyna Stawecka

• Zofia Biesiadecka

Na fotografii przedtawiona jest

• Małgorzata Szewczyk

• Leopoldyna Stawecka

• Zofia Biesiadecka

Urodziła się w 1828 r. w Szepetówce na Wołyniu. W 1881 r. założyła ukryte Zgromadzenie Siostrzyczek Ubogich posługujące chorym. Po dziesięciu latach przyjechała do Galicji. Otworzyła dom zakonny w Hałcnowie, gdzie siostry podjęły pracę charytatywno-apostolską jako zgromadzenie habitowe. W Galicji zmieniona została także nazwa Zgromadzenia na Córki Matki Bożej Bolesnej. W 1893 r. rozpoczęła w Oświęcimiu budowę klasztoru, który stał się Domem Macierzystym Zgromadzenia. Jako przełożona generalna ukierunkowała jego działalność na pomoc opuszczonym, chorym, sierotom i dzieciom z ubogich rodzin. Przy klasztorze powstały przytułek dla starszych i chorych, sierociniec i ochronka dla dzieci. Dzięki jej staraniom wzniesiono także kościół pod wezwaniem Matki Bożej Bolesnej, konsekrowany 7 listopada 1899 r. Zmarła w opinii świętości 5 czerwca 1905 r. Ciało przewieziono do Oświęcimia 18 listopada 1931 r. Rozwijający się kult pozwolił na rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego. Kościół potwierdził heroiczność jej życia, zaliczając ją do grona błogosławionych 9 czerwca 2013 r. Relikwie Błogosławionej znajdują się w kościele Sióstr Serafitek w Oświęcimiu.

• Małgorzata Szewczyk

• Leopoldyna Stawecka

• Zofia Biesiadecka