90. Ανάλογα με τη θερμοκρασία που έχουμε στον ψυχόμενο χώρο, οι εφαρμογές της ψύξης κατατάσσονται στην πράξη στις εξής κατηγορίες:

• α) Υψηλών θερμοκρασιών

• β) Μέσων θερμοκρασιών

• γ) Χαμηλών θερμοκρασιών

• δ) Πολύ χαμηλών θερμοκρασιών

91. Στα εργαλεία και συσκευές που χρησιμοποιεί ο τεχνικός ψύξης για να

εγκαταστήσει, να συντηρήσει ή να παρακολουθήσει τη λειτουργία μιας ψυκτικής

εγκατάστασης είναι και τα εξής:

• α) Κλειδιά διαφόρων κατηγοριών, ψαλίδια, πένσες, κατσαβίδια

• β) Μανόμετρα, αντλίες κενού, συσκευές για τη συλλογή και ανακύκλωση των

  ψυκτικών μέσων

• γ) Συμπιεστές, ατμοποιητές, συμπυκνωτές, εκτονωτικά μέσα.

• δ) Συσκευές και εξαρτήματα αυτοματισμού και ελέγχου της ψυκτικής

  εγκατάστασης.

92. Ο ατμοποιητής:

• α) Είναι η συσκευή με την οποία προστίθεται θερμότητα στον ψυχόμενο

  περιβάλλον.

• β) Ονομάζεται και ψυκτικό στοιχείο.

• γ) Βρίσκεται στην πλευρά υψηλής πίεσης της εγκατάστασης.

• δ) Μπορεί να ψύχει και άλμη (αλατισμένο νερό).

93. Το στοιχείο ατμοποίησης για ψύξη αέρα:

• α) Ονομάζεται και στοιχείο υπερχείλισης (flooded).

• β) Έχει πτερύγια ώστε να είναι πιο μεγάλη η επιφάνεια συναλλαγής (θερμότητας).

• γ) Ονομάζεται και στοιχείο έμμεσης εκτόνωσης όταν ψύχει ενδιάμεσο ψυκτικό

  μέσο.

• δ) Συνοδεύεται από μια λεκάνη συγκέντρωσης συμπυκνώματος υδρατμών.

94. Το στοιχείο ατμοποίησης για ψύξη υγρών:

• α) Ονομάζεται και στοιχείο ξηρής εκτόνωσης με σωλήνες, μέσα στις οποίες

  κυκλοφορεί το νερό.

• β) Στα στοιχεία υπερχείλισης (flooded) το ψυκτικό μέσο ατμοποιείται στην

  εξωτερική επιφάνεια σωλήνων.

• γ) Έχει πτερύγια ώστε να είναι πιο μεγάλη η επιφάνεια συναλλαγής (θερμότητας).

• δ) Όταν το στοιχείο ατμοποίησης ψύχει ενδιάμεσο ψυκτικό μέσο, τότε μιλάμε για

  στοιχείο έμμεσης εκτόνωσης.

95. Οι πιο συνηθισμένες μέθοδοι αποπάγωσης των ατμοποιητών είναι οι εξής:

• α) Με ηλεκτρικές αντιστάσεις

• β) Με αναμονή

• γ) Με καταιονισμό νερό

• δ) Με μεταγωγή θερμού ατμού

96. Στο σύστημα αποπάγωσης με καταιονισμό νερού:

• α) Όταν δοθεί η εντολή για αποπάγωση, ψεκάζεται νερό από το πάνω μέρος του

  εξατμιστή.

• β) Η πόρτα του θαλάμου παραμένει ανοιχτή.

• γ) Μόλις τελειώσει ο ψεκασμός, το νερό πρέπει να απομακρυνθεί από τις

  σωληνώσεις του συστήματος.

• δ) Όταν επαναλειτουργήσει η μονάδα (με το τέλος της αποπάγωσης), το νερό

  παγώνει και αυξάνει την απόδοση του ατμοποιητή.

97. Στο σύστημα αποπάγωσης με μεταγωγή θερμού ατμού:

• α) Υπέρθερμος ατμός από την έξοδο του συμπιεστή μετάγεται (φέρνεται) στην

  είσοδο του συμπυκνωτή

• β) Είναι απαραίτητο να σταματήσει η λειτουργία του ανεμιστήρα του στοιχείου

  κατά τη διάρκεια της αποπάγωσης.

• γ) Η θέρμανση γίνεται από το εσωτερικό του σωλήνα του ατμοποιητή.

• δ) Η αποπάγωση, με το σύστημα αυτό, είναι πιο σύντομη (συνήθως αρκούν 5 έως

  10 min).

98. Μειονεκτήματα της μεθόδου αποπάγωσης με μεταγωγή θερμού ατμού είναι:

• α) Όταν επαναλειτουργήσει η μονάδα, υπάρχει κίνδυνος να παγώσει ο

  ατμοποιητής.

• β) Η αποπάγωση, με το σύστημα αυτό, διαρκεί από 5 έως 10 ώρες.

• γ) Είναι πιθανό να έχουμε επιστροφή υγρού ψυκτικού στο συμπιεστή.

• δ) Πρέπει, στη μέθοδο αυτή να υπάρχει κάποιο σύστημα θέρμανσης του ατμού

  στην αναρρόφηση του συμπιεστή.

99. Ο Λόγος Συμπίεσης:

• α) Υπολογίζεται με βάση τις μανομετρικές πιέσεις κατάθλιψης και αναρρόφησης

  του συμπιεστή.

• β) Όταν ο λόγος συμπίεσης μεγαλώνει, η απόδοση του συμπιεστή μικραίνει και

  αντιστρόφως.

• γ) Ο Λόγος Συμπίεσης σχετίζεται στενά και με την απόδοση της εκτονωτικής

  διάταξης.

• δ) Ονομάζεται το πηλίκο της πίεσης κατάθλιψης προς την πίεση αναρρόφησης.