1.
Әлім 1 қыргүйек мерекесінен үйге қуанып кірді. Ол мектептің күрделі жөндеуден өткенін, тап-таза ауласын, сыныптағы жаңа жиһаздар мен соңғы үлгідегі компьютерлерді мақтанышпен сөз етті. Оны мейіріммен үнсіз тыңдап отырған атасы:
- Ол мектеп – менің де мектебім, – деді даусынан нәзік сағыныш лебі есіп.
- Менің мектебім де асқар таудай асқақ, жап-жарық, мұнтаздай тап-таза болатын. Күн сайын барлығымыз мектепке жеткенше асығатынбыз. Мектебімізде сендердікіндей жарқыраған шам, жалтыраған еден болмаса да біздің сүйіспеншілігіміз бен құрметіміз мектепті асқақтатып, одан сайын биіктетіп жіберетін.
«Менің мектебімнен нұрлы, жарық жер жоқ» дейтінім онда ізгілік нұрын себуші Ұстазым бар еді.
«Ол жерден жылы, таза жер жоқ» дейтін себебім мектепте бір-бірімізді құрмет тұтып, сыйласатын дос-жарандарым бар еді.
Балам қай кезде, қай жерде болмасын мектеп – ең қасиетті, ең құрметті орын. Өйткені, ол сені қараңғыдан жарыққа, жалғандықтан ақиқатқа жетелейтін, санаңа ізгілік нұрын себетін жер, – деді атам мейірлене.
Мәтінде қандай мереке туралы айтылған?