Polska dzielnicowa

Zasada pryncypatu, zgodnie z którą senior posiadał władzę zwierzchnią nad wszystkimi książętami dzielnicowymi, została odrzucona po śmierci

• Kazimierza Sprawiedliwego.

• Leszka Białego.

• Henryka Pobożnego.

• Władysława Wygnańca.

Krzyżaków do Polski sprowadził

• Henryk Śląski w 1226 r

• Aleksander Jagiellończyk w 1256 r.

• Henryk Mazowiecki w 1225 r.

• Konrad Mazowiecki w 1226 r.

Konrad Mazowiecki, który sprowadził Krzyżaków aby walczyli z pogańskimi Prusami nadał im

• ziemię chełmińską.

• Pomorze Gdańskie.

• ziemię kujawską.

• Pomorze Zachodnie.

Mongołowie zwani Tatarami spustoszyli ziemie polskie w

• 1241 r.

• 1240 r.

• 1242 r.

• 1243 r.

W bitwie pod Legnicą w 1241 roku zginął książę śląski

• Henryk Pobożny.

• Władysław Warneńczyk.

• Kazimierz Wielki.

• Konrad Mazowiecki.

Osadnictwo na prawie niemieckim polegało na

• zakładaniu nowych miast i wsi.

• zakładaniu nowych wsi.

• uprawie roli.

• lokowaniu tylko miast.

W okresie rozbicia dzielnicowego następowało wyłączenie nadanych ziem spod władzy sądowniczej księcia oraz uwalnianie poddanych od płacenia danin i świadczenia posług na rzecz księcia. Taki przywilej nazywano

• lennem.

• feudum.

• immunitetem.

• lokacją.

Centralny plac miasta to

• ratusz.

• targ.

• rynek.

• park.

Siedziba władz miasta znajdowała się

• w barbakanie.

• w kościołach.

• w klasztorze.

• w ratuszu.

Miejsce, gdzie publicznie wymierzano chłostę to

• barbakan.

• pręgierz.

• sukiennice.

• fara.