Istilah carpon dina sastra Sunda, sarua hartina jeung short story dina sastra Inggris atawa cerpen dina bahasa Indonésia. Mimiti sumebar dina sastra Sunda, basa aya carpon anu dimuat dina majalah Parahyangan, taun 1920. Dina taun 1930, medal buku kumpulan carpon munggaran, anu judulna Dogdong Pangréwong karya G. S., jadi leuwih ti heula upama dibandingkeun jeung buku carita pondok munggaran dina sastra Indonésia, Teman Duduk karangan M. Kasim, anu medal taun 1936.
Ti taun 1930 tug nepi ka kiwari, carpon téh loba dimuat dina majalah jeung koran. Aya ogé anu geus dibukukeun. Buku-buku kumpulan carpon di antarana: Carita Biasa karya RAF (Rahmatullah Ading Affandi), Papacangan karya Rusman Sutiasumarga, Néangan karya Caraka (Wiranta), Jajatén Ninggang Papastén karya Yus Rusyana, Diwedalkeun ka Siluman karya Ki Umbara, Halimun Peuting karya Iskandarwassid, Kanyaah Kolot karya Karna Yudibrata, Jiad Ajengan karya Usép Romli H. M., Panggung Wayang karya Aam Amilia, Ki Merebot karya Ahmad Bakri, jeung Murang-Maring karya Godi Suwarna.
Aya deui kumpulan carpon ti rupa-rupa pangarang saperti Sawidak Carita Pondok dikumpulkeun ku Abdulah Mustapa Spk., Petingan dikumpulkeun ku Duduh Durahman Spk., Kanagan Carpon dikumpulkeun ku Duduh Durahman jeung Tatang Sumarsono.
Majalah anu pangheulana ngamuat carpon Sunda dina taun 1920 téh ….