Вениямин Франклин деген данкты
білім есі, Америка журтының кісісі, он сегіздегі жас күнінде, Медера деген қаланын, бір қарт адамына қонақ болады.
Шыгар уакытта қарт ішкергі бір есіктен шығарып салуга алып келіпті. Франклин бұл кісімен сейлесіп келе жатып, алдында не барын аңғармай, есікке
жакындаганда қарт дауыстапты:
- Енкей, енкей, - деп. Сейткенше
болмай, есіктін, мандайшасына Франклин мандайымен тарс ете тусіпті. Сонда карт куліп былай депті:
- Бұл кішкентай реніш саган екіншіде ақыл болар, ұмытпағайсың. Сен жассын, өмірін, алдында, басынды тым жоғарғы ұстамай, төмен інкіреп журсен,
мұнан да артық, соққылардан
құтыларсың. Бұл сөзді Франклин сексен
жаска келгенше ұмытпай, әрдайым
былай деп айтушы еді:
- Сол қарттын ақылы маган кеп
пайда болды жене көзіммен көрдім басын жоғары көтерген менмендердің,нешеудің әлек болғанын,-деп..
Мәтінге ат қой.