Basahin ang maikling kuwento.
Ang Alkansya Ni Arturo
Mahirap lamang ang pamilya ni Arturo. Ang ama niyang siMang Delfin ay isang magsasaka subalit walang sariling lupa.Inuupahan lamang nito ang tinatamnan ng palay. Ang ina namanniyang si Aling Pacing ay simpleng maybahay lamang. Sampungtaon na si Arturo. Siya ang panganay sa kanilang apat namagkakapatid. Sa pasukan ay nasa ika-apat na baitang na siya ngmababang paaralan.Kapag ganitong bakasyon ay sinasamantala ni Arturo angpagkakataon. Gumagawa siya ng alkansiyang kawayan. Panahonng pamumunga ng bungangkahoy sa kanilang bakuran, dahilmaluwang ang kanilang bakuran ay maraming punong namumunga. Pinipitas nila ng kanyang inay ang mga bunga atitinitinda iyon sa palengke.Mabili ang kanilang mga tindang prutas. Kapag nakaubos sila sapaninda ay agad siyang binigyan ng pera sa kanyang inay.
“Salamat po, Inay. Mayroon na naman akong panghulog sa akingalkansiya.” Masayang sabi ni Boyet. Hayaan mo anak, bago siguromaubos ang mga bunga n gating mga puno ay mapupuno na angalkansiya mo,” sabi ng kanyang inay. Napuno na ang alkansiya niBoyet. Masipag kasi siyang mag – ipon. Nang malapit na ang pasukan ay nagkaroon ng malakas nabagyo at nasira ang mgatanim na palay ng tatay ni Arturo. Kakauntilang ang kanilang inani. Nagkautang ang kanyang tatay. Nag – alala naman ang inay ni Boyet. Malapit na ang pasukan at nawalaang inaasahannilang panggalingan ng pera. “Baka hindi kamakapag-aral ngayong taong ito, anak,” malungkot na sabi ngkanyang inay.” Makapagaral po ako, inay. “
Puno na po angalkansiyako. Ito ang gagamitin ko sa aking pag – aaral”, nakangiting sabi ni Arturo.Nakapag – aral si Arturo ng pasukang iyon. Salamat at naisipanniyang mag – impok para sa darating na pangangailangan.
Sino ang bata sa kuwento?
