Nalika semana, ana kancil cilik kang pinter lan pinter ngakal. Kancil seneng dolan ana ing alas, nggolèk panganan, lan dolanan karo kéwan-kéwan liyane.
Siji dina, kancil krasa luwe banget. Dheweke mlaku-mlaku nganti tekan sawahé Pak Tani. Ing kana, ana wit-witan woh-wohan kang mateng lan seger. Kancil kepengin banget mangan woh iku, nanging ana pager awèt kang ngubengi kebon.
Kancil mikir: "Kepiye carane aku bisa mlebu tanpa ketangkep Pak Tani?" Sawisé mikir suwe, kancil nduwèni akal. Dheweke pura-pura tiba lan mlayu-mlayu kaya kéwan sing cilaka.
Pak Tani sing weruh banjur ngomong,
"Apa kowe cilaka, Cil? Ojo wedi, aku mbantu kowe."
Nalika Pak Tani mbukak pager lan nyedhak, kancil cepet-cepet mlayu mlebu kebon lan mangan woh-wohan nganti wareg. Pak Tani mung bisa ngurut dada, kuciwa amarga diapusi kancil.
1. Wacanen teks dongeng ing dhuwur kanthi teliti, apa judul sing paling cocog kanggo bacaan mau?