Günlerden bir gün ormanda aslanların en heybetlisi derin bir uykuya dalmış. Yuvasında mışıl mışıl uyurken birdenbire sıçramış. Gözlerini açınca bir de ne görsün, yanı başında bir fare. Öfkeyle doğrulmuş, sen beni ne hakla uyandırırsın demiş ve tam da fareyi tuttuğu gibi ağzına götürürken farecik:
-Lütfen beni bağışla, bir gün mutlaka bu iyiliğinin karşılığını öderim demiş.
Bu parça hangi metin türünden alınmış olabilir?