Nondum lucet; adhuc nox est. Cornelia est sollicita quod non amicam suam relinquere vult. Nam pater Corneliae hodie Romam redit, et quoque Corneliae redire necesse est. Quod sollicita, Romana puella non furtim per agros ad villam vicinam currit. Ad villae ianuam ianitor semisomnus sedet, sed non dormit. Cornelia ramum e silva arripit et ianitorem repellit, inquit, "Tace, moleste ianitor!"
Petit Flaviam, excitat puellam dormientem. Flavia semisomna, "Quis es? Quid vis? Tempto dormire!" "Tace!" respondet Cornelia. Adhuc semisomna Flaavia e lecto cadit. Cornelia suam amicam ducit e villa per agros ad silvam et in arboribus inquit, "Misera sum quod princeps meum patrem revocat. Iam nobis simul discedere necesse est."
Flavia lacrimat, "Cur simul? Minime! Mane hic! Noli abire!" Cornelia, "Discedere secunda hora paramus." Flavia, "Non celare in possum. Promitte effugere e tua familia et redire ad me!" "Promitto," inquit Cornelia. Tenet Flaviam in complexu.
When does the story begin?