ความสัมพันธ์ของหม้อแปลงไฟฟ้ากับตัวเหนี่ยว

แกนแม่เหล็ก (Magnetic cores) ที่ใช้ทำหม้อแปลงควรมีคุณสมบัติเช่นใด

ปรากฏการณ์ทางผิว (Skin effect) คือ

ช่องว่างอากาศในแกนแม่เหล็กสำหรับการออกแบบตัวเหนี่ยวนำเกิดผลอย่างไร

หม้อแปลงที่ใช้แกนเฟอไรท์ออกแบบให้ทำงานที่ความถี่ 20 kHz เพื่อลดแรงดันรูปไซน์

จาก 220 Vrms ลดลงเหลือ 12 Vrms กระแสพิกัดด้านออกเท่ากับ 10 Arms

หากใช้หม้อแปลงดังกล่าสกับแหล่งแรงดันรูปไซน์ 220 Vrms

ความถี่สูงกว่าที่ออกแบบไว้ 10 เท่าคือ 200 kHz กระแสด้านออกเท่ากับ 10 Arms

ตัวเหนี่ยวนำของวงจรทอนระดับทำงานที่ความถี่ 100 kHz วัฏจักรงาน 50%

ซึ่งจะทำให้แรงดันไฟฟ้ากระแสสลับคร่อมตัวเหนี่ยวนำเป็นรูปคลื่นสี่เหลี่ยม

มีกระแสไฟตรวผ่าน 5 Arms กระแสกระเพื่อมน้อยมากหากใช้ตัวเหนี่ยวนำ

ดังกล่าวกับแหล่งแรงดันไฟฟ้ากระแสสลับ ความถี่ 100 kHz ที่มีรูปคลื่นสี่เหลี่ยมและ

มีขนาดที่ทำให้กระแสผ่านตัวเหนี่ยวนำมีเฉพาะองค์ประกอบประกอบไฟสลับ 5 Arms

หม้อแปลงโดยทั่วไปใช้กับไฟฟ้ากระแสสลับแต่ในงานด้านอิเล็กทรอนิกส์กำลังจะมีการใช้หม้อแปลงกับวงจรเรียงกระแสเมื่อต่อหม้อแปลงเข้ากับแหล่งแรงดัน และพิจารณาแรงดันไฟตรงคร่อมหม้อแปลงและกระแสไฟตรงผ่านหม้อแปลงในภาวะอยู่ตัวเพื่อให้หม้อแปลงทำงานได้ปกติ แรงดันและกระแสของหม้อแปลงจะ

แกนขดลวดรูปแบบใดที่นำมาพันขดลวดเพื่อสร้างหม้อแปลงที่

สร้างสนามแม่เหล็กออกมารบกวนน้อยที่สุด

แกนหม้อแปลงชนิดใดที่ไม่นิยมนำมาสร้างเป็นหม้อแปลงในวงจร fly-back

ช่องอากาศ (Air gap) ในตัวเหนี่ยวนำที่ใช้ในวงจรอิเล็กทรอนิกส์ กำลัง มีไว้เพื่อ