Ажалдан құтқарған асыл сөз
Ерте кезде бір хан шеру тартып келе жатып, сусыз далаға кездеседі. Осылай зарығып келе жатқанда, алдарында қой жайып, жүрген бір қойшыны көреді. Хан қойшыны алдырып, амандаспастан:
– Су қайда? – деп зіркілдейді.
– Су дегенің көл ме? – дейді қойшы.
– Өзің қалай қисық сөйлейсің? Бізге ауызсу керек, – дейді айқайлап.
– Мен хан ішеді деп қасқиып жатқан бұлақ көргенім жоқ, – дейді қойшы. Хан қатты ашуланып:
- Неге судың жөнін айтып бермейсің?.. Қазір басынды алғызайын. Ал мынаның басын! – деп, жендеттеріне әмір етеді. Қойшы:
– Тақсыр, хан, дат! – дейді.
– Датың болса, айт! – деп, хан.
- Мен қой бағып жүрген қойшымын. Менің басымды алғаныңызды елеп, сондай бір жауды жеңіпті деп, сіздің батырлығыңызды ешкім дәріптей ме? Қайта «қолында қаруы жоқ, қасында қорғаушысы жоқ қойшыны өлтіріпті» деп күледі ғой. Жауына әлі келмеген соң, кегін сол қол астындағы қойшыдан алыпты демей ме. Аламын десеңіз, міне, басым, – деп, қойшы тізерлеп отыра кетіпті.
Хан сөзден жеңіліп, қойшыны босатыпты. Ал қойшы судың қайда екенін айтып беріпті.
1. Хан кімге кездеседі?