Ito ay uri ng pamahalaan na itinatag ng mga Romano kung saan ang estado ay pinamamahalaan ng mga kinatawan ng mamamayan.

Ito ay kodigo ng mga batas sa pamahalaang Romano at nagtatag ng ideyang lahat ng mamamayan ay may karapatang maprotektahan ng batas.

Ito ay ginamit ng mga Romano upang tukuyin ang Dagat Mediterranean matapos ang pagkagapi ng Carthage sa Digmaang Punic.

Ito ay pamamahala o koalisyon ng tatlong makapangyarihang pinuno sa Roma.

Sa kaniyang pamumuno, matagumpay na nasakop ng Roma ang Gaul (kasalukuyang France) at itinalaga ang sarili bilang gobernador ng lupain.

Siya ang kauna-unahang emperador ng Imperyong Romano at bago siya mamatay ay nagwika ng "Natagpuan ko ang Roma bilang lungsod ng ladrilyo; iniwal ko ito bilang lungsod ng marmol."

Ito ang unang dalawa at kalahating siglo ng Imperyong Romano na naging tahimik at masagana.

Ito ay naganap dahil sa hindi pagkakaunawaan sa kung sino ang kailangang maging puno ng simbahan at pagkakaiba ng interepretasyon sa banal na kasulatan ng simbahan.

Sa ilalim ng kaniyang pamumuno, hinati ang Imperyong Romano sa Silangan na binubuo ng mga lupain nagwiwika ng Griyego (ang Greece, Egypt, Anatolia, at Syria) at nawiwikang Latin na Kanluran (Spain, Italy, Gaul, at Britain)

Ito ay baryang ginamit sa kalakalan ng mga Romano at nagbigay sigla sa pakikipagkalakalan.