ทายรสวรรณคดี

ทนต์แดงดังแสงทับทิม เพริศพริ้มเพรารับกับขนง

เกศสปลายงอนงามทรง เอวองค์สารพัดไม่ขัดตา

(อิเหนา พระราชนิพนธ์พระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศล้านภาลัย)

• สัลลาปังคพิสัย

• เสาวรจนีย

• พิโรธวาทัง

• นารีปราโมทย์

หน่อกษัตริย์ทัศนานางเงือกน้อย      ดูแช่มช้อยโฉมเฉลาทั้งเผ้าผม 

           ประไพพักตร์ลักษณ์ล้าล้วนขาคม         ทั้งเนื้อนมนวลเปล่งออกเต่งทรวง 

      ขนงเนตรเกศกรอ่อนสะอาด                    ดังสุรางค์นางนาฏในวังหลวง 

       พระเพลินพิศคิดหมายเสียดายดวง           แล้วหนักหน่วงนึกที่จะหนีไป 

                (พระอภัยมณี : สุนทรภู่)

• นารีปราโมทย์ (บทเกี้ยว โอ้โลม) 

• สัลลาปังคพิไสย (บทโศก) 

• พิโรธวาทัง (บทตัดพ้อ)

• เสาวรจนีย์

  (บทชมโฉม)

ลำดวนเอ๋ยจะด่วนไปก่อนแล้ว         ทั้งเกดแก้วพิกุลยี่สุ่นสี

จะโรยร้างห่างกลิ่นมาลี                 จำปีเอ๋ยกี่ปีจะมาพบ 

(พระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย)

• สัลลาปังคพิไสย (บทโศก) 

• นารีปราโมทย์ (บทเกี้ยว โอ้โลม) 

• เสาวรจนีย์ (บทชมโฉม)

• พิโรธวาทัง (บทตัดพ้อ)

  ครั้งนี้เสียรักก็ได้รู้                          ถึงเสียรู้ก็ได้เชาวน์ที่เฉาฉงน 

      เป็นชายหมิ่นชายต้องอายคน                 จำจนจำจากอาลัยลาน 

(เจ้าพระยาพระคลัง (หน)

• นารีปราโมทย์ (บทเกี้ยว โอ้โลม) 

• เสาวรจนีย์ (บทชมโฉม)

• พิโรธวาทัง

  (บทตัดพ้อ)

• สัลลาปังคพิไสย (บทโศก) 

ถึงม้วยดินสิ้นฟ้ามหาสมุทร         ไม่สิ้นสุดความรักสมัครสมาน

 แม้นเกิดในใต้ฟ้าสุธาธาร               ขอพบพานพิศวาสไม่คลาดคลา 

               

(พระอภัยมณี : สุนทรภู่)

• นารีปราโมทย์ (บทเกี้ยว โอ้โลม)

• พิโรธวาทัง (บทตัดพ้อ)

• สัลลาปังคพิไสย (บทโศก) 

• เสาวรจนีย์ (บทชมโฉม)