๑. ข้อใดต่อไปนี้ กล่าวไม่ถูกต้อง เกี่ยวกับการพูด

• ก. การพูดเป็นทั้งศาสตร์และศิลป์

• ข. การพูดเป็นทักษะที่ไม่สามารถแก้ไขได้

• ค. การพูดสามารถใช้โน้มน้าวจิตใจผู้ฟังได้

• ง. การพูดเป็นการถ่านทอดความรู้ความคิดความรู้สึก

๒. ข้อใดให้ความหมายของการพูดได้ถูกต้องชัดเจนที่สุด

• ก. การติดต่อสื่อสารของมนุษย์ด้วยการใช้ถ้อยคำและน้ำเสียง

• ข. พฤติกรรมการใช้ถ้อยคำ น้ำเสียงและอากัปกิริยาของมนุษย์

• ค. การเปล่งเสียงออกมาเป็นถ้อยคำเพื่อการระบายอารมณ์ของมนุษย์

• ง. การถ่ายทอดความรู้สึกนึกคิดของผู้พูดไปยังผู้ฟังด้วยน้ำเสียง ถ้อยคำและกิริยาท่าทางต่าง ๆ

๓. วิชาการพูดถือกำเนิดขึ้นที่ใด

• ก. อียิปต์

• ข. เมโสโปเตเมีย

• ค. อาณาจักรกรีซและอาณาจักรโรมัน

• ง. ไม่มีหลักฐานหรือเอกสารปรากฏชัดเจน

๔. ข้อใดคือ องค์ประกอบของการพูด

• ก. ผู้พูด

• ข. ผู้ฟัง

• ค. ปฏิกิริยาตอบสนองของผู้ฟัง

• ง. ถูกทุกข้อที่กล่าวมา

๕. ข้อใดคือ ปัจจัยแห่งความสนใจในการพูด

• ก. เนื้อหาสาระ

• ข. บุคลิกภาพ / ศิลปะการแสดงออก

• ค. คำนำและการสรุป

• ง. ถูกทุกข้อ

๖. ข้อใดกล่าวได้ถูกต้อง

• ก. ควรใช้ภาษาทางการทุกครั้งที่พูด

• ข. ควรใช้อวัจนภาษาให้เป็นธรรมชาติ

• ค. ในการพูดไม่จำเป็นต้องวิเคราะห์ผู้ฟังทุกครั้ง

• ง. ควรจัดลำดับในการพูดโดยมีเฉพาะเนื้อหา

๗. ข้อใด ไม่ใช่ ประเภทของการพูดที่แบ่งตามความมุ่งหมาย

• ก. เพื่อให้ความรู้

• ข. เพื่อเป็นทางการ

• ข. เพื่อความบันเทิง

• ง. เพื่อจูงใจ

๘. ข้อใดคือ ประเภทของการพูดที่แบ่งตามวิธีการพูด

• ก. พูดจากความเข้าใจ

• ข. พูดให้เกียรติ

• ค. พูดไม่เป็นทางการ

• ง. พูดข้อเท็จจริง

๙. “เมื่อมีการชุมนุมประท้วงนโยบายของรัฐบาลเกี่ยวกับเรื่องใดเรื่องหนึ่งก็มักจะมีตัวแทนฝ่ายรัฐบาลมาเจรจาทำความเข้าใจแก่กลุ่มผู้ประท้วงอยู่เสมอ” จากข้อความนี้ชี้ให้เห็นว่าการพูดมีความสำคัญอย่างไร

• ก. การคลี่คลายเหตุการณ์

• ข. การเมืองภายในประเทศ

• ค. มนุษยสัมพันธ์ในชีวิตประจำวัน

• ง. การปกครองและควบคุมสังคม

๑๐. ข้อใด ไม่ใช่ ความสำคัญของการพูดต่อหน้าชุมชน

• ก. ช่วยทำให้มนุษย์ดำรงชีวิตประจำวันได้อย่างมีความสุข

• ข. ช่วยเผยแพร่ความคิดเห็นของบุคคลได้สะดวกและรวดเร็ว

• ค. ช่วยให้มนุษย์สามารถชี้แนะการแก้ปัญหาต่าง ๆ ให้แก่สังคม

• ง. ช่วยถ่ายทอดวัฒนธรรม ปลูกฝังคุณธรรมและเผยแพร่วิทยาการใหม่ ๆ