Paménta Tilu Rupa
Jaman baheula aya hiji jalma anu hirupna malarat rosa. Carék dahar isuk henteu soré lain bobohongan. Pagawéanana sok buburuh ngangon domba. Ari buruhna dina sataun ngan saukur meunang paré 50 geugeus ditambah ku bekel dahareun mun rék ngangon.
Demi dununganana jalma beunghar tapi korét kacida sarta licik. Ka pangangon téh ngan saukur minteran waé. Sakali mangsa éta tukang ngangon téh gering nepika teu bisa ngangon. Tapi ku dununganana téh henteu diurus. Barang geus cageur sarta keur mamayu, ngan can kaduga ngangon, kadununganana ménta kadaharan. Ngan batan méré mah dununganana kalah nyarékan.
Antukna tukang ngangon téh musapir, manéhna prihatin liwat saking sarta ngenes dina jero haté. Beurang peuting neneda ka Gusti hayang cara deungeun-deungeun teu kakurangan nanaon, tuluy wéh miceun manéh kaleuweung. Nalika keur réhat handapeun tangkal, manéhna manggih batu tilu siki. Anu kacaritakeun bisa ngabulkeun 3 paménta.
Tuluy wéh manéhna ménta hayang loba duit, naha ari pok téh kalah nyebut loba ceuli. Atuh kabéh saawak-awak rebeng ku ceuli, paménta kadua antukna manéhna ménta éta kabéh ceuli dileungitkeun tina awakna tapi poho kana ceuli anu dua. Ahirna kabéh ceulina leungit euweuh nu nyésa. Paménta nu katilu manéhna ménta ceuli anu dua diayakeun deui. Tidinya manéhna sadar yén jalma anu beunghar téh nya éta jalma anu narima kana kulak canggeum bagja. Narima kana takdirna.
(Pamekar Diajar Basa Sunda, kaca 59)
Amanat anu nyangkaruk dina éta dongéng nya éta .....